Τι κρατά ο Τοποτηρητής από τον Μάιο που μόλις έφυγε

 

1. Τις άπειρες ευχές που δέχτηκα και φέτος για την ονομαστική μου γιορτή. Αγάπη εις το διηνεκές.

2. Η καταπληκτική εμφάνιση των Πολωνών EABS στο φετινό 23ο Preveza Jazz Festival. Απίστευτα φρέσκος ήχος χαρμ'ανι από τζαζ, φανκ, χιπ χοπ νταμ και ελεκτρόνικα. Τιμητική αναφορά στους φιούζιον Αυστριακούς Purple Is The Colour.

3. Η ανεπανάληπτη εμφάνιση της Παρί Σεν Ζερμέν και η ανεπανάληπτη πεντάρα που έριξε στην τίμια μα κουρασμένη Ίντερ. Επίσης, το συγκινητικό κορεό των οπαδών της Παρί, φόρος τιμής στη μνήμη της μικρής Ζάνα της κόρης που ο Λουίς Ενρίκε, προπονητής της Παρί, έχασε στα εννιά της χρόνια από καρκίνο των οστών. Πριν δέκα χρόνια ο Λουίς Ενρίκε κατέκτησε το Τσάμπιονς Λιγκ με τη Μπαρτσελόνα και πανηγύρισε μαζί με την μικρή του Ζανα καρφώνοντας στο κέντρο του γηπέδου μια σημαία της Μπάρτσα. Ο χαμός της κορούλας του τον τσάκισε. Ωστόσο επανέκαμψε, επέστρεψε στην κορυφή και αφιέρωσε στη μνήμη της κόρης του, της οποίας το αρχικό γράμμα κουβαλά στο δέρμα του με τατουάζ. 

4. Το βιβλίο που διαβάζω αυτό τον καιρό. "Ο Εντιμότατος Μαθητής" του Τζον Λε Καρέ. Κατασκοπευτικό αριστούργημα της δεκαετίας του 1970.

5. Η "Παρθενόπη" του Πάολο Σορεντίνο. Ταινία ερωτικό γράμμα στην Νάπολη. Θέλω να επισκεφτώ κάποια στιγμή τη Νάπολι.

και

6. Το τέταρτο σκουντέτο της Νάπολι.

Ένα ποίημα για την Κυριακή - Σαρλ Μποντλαίρ

 

"Ο τάφος ενός καταραμένου ποιητή"

Αν κάποια νύχτα μαύρη και βαριά,

κανένας χριστιανός σαν από χάρη,

πλάι σε κάποια χαλάσματα παλιά,

θάψει το φημισμένο σου κουφάρι,

την ώρα που τ’ αστέρια αγνά ένα ένα,

τα μάτια τους σφαλούν τα κουρασμένα,

τα δίχτυα της η αράχνη εκεί θα στήσει

κι η όχεντρα τα παιδιά της θα γεννήσει.

Και θεν’ ακούς όλο το χρόνο εσύ,

πάνω απ’ το κολασμένο σου κεφάλι,

των λύκων τη θρηνητική κραυγή,

της πεινασμένης μάγισσας στριγκλιές,

του γέρου του λάγνου την κραιπάλη

και των κλεφτών τα σχέδια για κλεψιές.

Σαρλ Μπωντλαίρ

Μετάφραση: Γιώργης Σημηριώτης

"Τα άνθη του κακού", εκδ. γράμματα

Πρόσκληση-Κάλεσμα Εθελοντών Καλοκαιρινής Εκστρατείας Ανάγνωσης & Δημιουργικότητας 2025

 

Η Δημοτική Βιβλιοθήκη Πρέβεζας/Παιδικό-Εφηβικό Τμήμα, είναι στην ευχάριστη θέση να ανακοινώσει την διεξαγωγή της Καλοκαιρινής Εκστρατείας Ανάγνωσης και Δημιουργικότητας 2025, σε συνεργασία με την Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδας (ΕΒΕ) και το Ελληνικό Δίκτυο Βιβλιοθηκών.

Τίτλος της Καλοκαιρινής Εκστρατείας 2025 είναι: 

«Στη βιβλιοθήκη όλα είναι δυνατά: ήρωες και ξωτικά, μύθοι και μυστικά»

και θα διεξαχθεί κατά τους μήνες Ιούνιο και Ιούλιο 2025. Φέτος το καλοκαίρι, οι μικροί φίλοι ανοίγουν πανιά για τον κόσμο της μυθολογίας και των παραμυθιών! Ήρωες και ξωτικά, ξόρκια και μυστικά βγαλμένα από τους αρχαίους μύθους, τους θρύλους, τη λαογραφία και τα παραμύθια, μεταφέρουν τα παιδιά σε κόσμους μαγικούς, όπου η φαντασία μπερδεύεται με την πραγματικότητα και όλα μοιάζουν δυνατά. 

Από το 2012 η Δημοτική Βιβλιοθήκη διοργανώνει καλοκαιρινά προγράμματα φιλαναγνωσίας και δημιουργικότητας για παιδιά ηλικίας από 5 έως 12 ετών. Στόχος των εκπαιδευτικών, δημιουργικών και ψυχαγωγικών αυτών δράσεων είναι η ουσιαστική επαφή των παιδιών με το βιβλίο και η προώθηση της αναγνωσιμότητας, μέσα από εκπαιδευτικά και ψυχαγωγικά παιχνίδια και ευφάνταστες δημιουργικές δράσεις. 

Σημαντικό ρόλο στην επιτυχή διεξαγωγή των δράσεων, παίζει κάθε χρόνο η συμμετοχή των εθελοντών και φίλων της Βιβλιοθήκης, που με θερμό ενδιαφέρον, κέφι, γνώσεις και ευφάνταστες προτάσεις, συμβάλλουν καθοριστικά στην επιτυχία τους. 

 

Αν σου αρέσει να προσφέρεις εποικοδομητικά στην κοινότητα

Αν αγαπάς τη Βιβλιοθήκη σου και τα Βιβλία

Αν σου αρέσει να δημιουργείς, να μοιράζεσαι και να μεταδίδεις γνώσεις και κέφι

η Δημοτική Βιβλιοθήκη/Παιδικό-Εφηβικό Τμήμα, σου απευθύνει πρόσκληση-κάλεσμα για να γίνεις μέλος της ομάδας εθελοντών της και να συμβάλλεις στην επιτυχή διεξαγωγή της Καλοκαιρινής Εκστρατείας Ανάγνωσης & Δημιουργικότητας 2025.

Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να επισκεφτούν τη Δημοτική Βιβλιοθήκη & το Παιδικό-Εφηβικό Τμήμα, καθημερινά κατά τις ώρες 09:00–14:00, να ενημερωθούν για την Καλοκαιρινή Εκστρατεία 2025 και να συμπληρώσουν την αίτηση συμμετοχής από την Πέμπτη 5 Ιουνίου 2025 έως και την Πέμπτη 12 Ιουνίου 2025.

   Τηλ. Επικοινωνίας: 2682028098, 2682360341, 2682029889 

& στα email: librarychildenprevazas@gmail.com,  dbprevezas@yahoo.gr, 

Ο Αντιδήμαρχος Πολιτισμού

         Δήμου Πρέβεζας

      Λεωνίδας Αργυρός

Δεκατέσσερα αποφθεγματα του Έριχ Φρομ

 

Ο Έριχ Φρομ (Erich Fromm, 23 Μαρτίου 1900 - 18 Μαρτίου 1980) ήταν Γερμανός ψυχολόγος,ψυχαναλυτής, κοινωνιολόγος, ανθρωπιστής και φιλόσοφος. Θεωρείται από τους σημαντικότερους ψυχολόγους του 20ου αιώνα. Γεννήθηκε στη Φρανκφούρτη το 1900 και απεβίωσε στην Ελβετία το 1980. Ξεκίνησε να πραγματοποιεί ψυχανάλυση ως μαθητής του Σίγκμουντ Φρόυντ, αλλά σύντομα διαφώνησε μαζί του σε κάποια σημεία και ακολούθησε ξεχωριστή πορεία. Εγκατέλειψε τη Ναζιστική Γερμανία το 1933 και εγκαταστάθηκε στις ΗΠΑ έχοντας ήδη αποκτήσει μεγάλη φήμη, σαν σπουδαίος ψυχαναλυτής. Αρχικά, γίνεται μέλος του διδακτικού προσωπικού του πανεπιστημίου Κολούμπια το 1934, ενώ το 1941 έγινε μέλος του διδακτικού προσωπικού του κολεγίου Μπένινγκτον στο Βερμόντ και το 1951 διορίζεται καθηγητής Ψυχανάλυσης στο Εθνικό Αυτόνομο Πανεπιστήμιο του Μεξικού. Από το 1957 μέχρι και το 1961 ήταν ταυτόχρονα καθηγητής και στο πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν, αλλά τελικά επέστρεψε στην Νέα Υόρκη το 1962, ως καθηγητής Ψυχιατρικής στο πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης. Υπήρξε υπέρμαχος της μαρξιστικής σκέψης, στην οποία πάντως άσκησε κριτική, κυρίως στην πρακτική της εφαρμογή. Προσπάθησε επίσης να την ενώσει με τη Φροϋδική σκέψη.

Η ανώριμη αγάπη λέει «σ’ αγαπώ επειδή σε χρειάζομαι». Η ώριμη αγάπη λέει «σε χρειάζομαι επειδή σ’ αγαπώ».

Ο άνθρωπος είναι το μόνο ζώο που ή ίδια η ύπαρξη του αποτελεί πρόβλημα προς επίλυσιν.

Οι γυναίκες είναι ίσες γιατί δεν είναι διαφορετικές πια.

Αν είμαι ό,τι έχω και αν ό,τι έχω έχει χαθεί, τότε ποιος είμαι;

Στον δέκατο ένατο αιώνα το πρόβλημα ήταν ότι πέθανε ο Θεός. Στον εικοστό αιώνα το πρόβλημα είναι ότι πέθανε ο άνθρωπος.

Καθώς ανεβαίνουμε στην κοινωνική κλίμακα, η αχρειότητα φοράει πιο αδιαπέραστη μάσκα.

Ο κίνδυνος στο παρελθόν ήταν μήπως οι άνθρωποι γίνουν δούλοι. Ο κίνδυνος στο μέλλον θα είναι μήπως οι άνθρωποι γίνουν ρομπότ.

Η κατανάλωση είναι ουσιαστικά η ικανοποίηση τεχνητά προκαλούμενων φαντασιώσεων.

Η ανθρώπινη ιστορία άρχισε με μια πράξη ανυπακοής και δεν είναι απίθανο να τερματιστεί με μια πράξη υπακοής.

(υπαινισσόμενος τον πυρηνικό όλεθρο)

Ο πετυχημένος επαναστάτης είναι πολιτικός, ο αποτυχημένος είναι εγκληματίας.

Όπως η βιομηχανική μαζική παραγωγή χρειάζεται την τυποποίηση των εξαρτημάτων, έτσι και η κοινωνική διαδικασία χρειάζεται την τυποποίηση των ανθρώπων. Και αυτή η τυποποίηση ονομάζεται ισότητα.

Οι περισσότεροι άνθρωποι πεθαίνουν προτού γεννηθούν πλήρως. Δημιουργικότητα σημαίνει να γεννιέσαι προτού πεθάνεις.

Η αναζήτηση για σιγουριά εμποδίζει τον δρόμο για το νόημα. Η αβεβαιότητα είναι εκείνη η κατάσταση που ωθεί τις δυνατότητές μας να ξεδιπλωθούν.

Η δημιουργικότητα απαιτεί να έχουμε το θάρρος να εγκαταλείψουμε βεβαιότητες.

"Ο κουρέας της Σεβίλλης" - Ζωντανά από την Μετροπόλιταν όπερα της Νέας Υόρκης στο Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Πρέβεζας

 

Οι βραβευμένες ζωντανές μεταδόσεις της Μετροπόλιταν όπερας της Νέας Υόρκης που διοργανώνει και παρουσιάζει το Δημοτικό Ωδείο Πρέβεζας «Σπύρος Δήμας» και ο Δήμος Πρέβεζας, ολοκληρώνονται για την φετινή σεζόν το Σάββατο στις 8:00μμ με την κωμική όπερα του Τζοακίνο Ροσσίνι, «Ο κουρέας της Σεβίλλης».   

       Η μέτζο-σοπράνο Aigul Akhmetshina κάνει το ντεμπούτο της στη Μετ στο ρόλο της Ροζίνας δίπλα στον τενόρο Jack Swanson στο ρόλο του Κόμη Αλμαβίβα. Στο ρόλο του Φίγκαρο εμφανίζεται ο Andrey Zhilikhovsky. Διευθύνει ο Giacomo Sagripanti. Η παραγωγή είναι του διασημου σκηνοθέτη Bartlett Sher.

       Οι μεταδόσεις γίνονται στο Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου, Περδικάρη 2, σε πραγματικό χρόνο, συνοδεύονται από ελληνικούς υπότιτλους  και έντυπο ενημερωτικό υλικό.  

      Η επόμενη σεζόν 2025-2026 περιλαμβάνει 8 μεταδόσεις και αρχίζει στις 18 Οκτωβρίου με την όπερα «Υπνοβάτις» του Βιντσέντζο Μπελίνι.

      Τιμή εισιτηρίου 10 ευρώ και 5 ευρώ για μαθητές και φοιτητές. Περισσότερες πληροφορίες στο τηλέφωνο 2682025320.

Μουσικές προτάσεις: Inner.D., Sugar For The Pill, Christiana Soull

Inner.D. "shadowboxing"

Νέο single & video

Ο Inner.D. παρουσιάζει το “shadowboxing”, μια ταπεινή εξερεύνηση του αγώνα για ύπαρξη μέσα σε μια αυτοκαταστροφική καλλιτεχνική πραγματικότητα.

Το “shadowboxing” είναι το πρώτο single μέσα από το νέο του άλμπουμ που θα κυκλοφορήσει το φθινόπωρο και συνοδεύεται από ένα ιδιαίτερης αισθητικής βίντεο κλιπ.

Ο Inner.D, μία από τις πιο ιδιαίτερες και ανερχόμενες φωνές της εγχώριας αγγλόφωνης εναλλακτικής σκηνής, ακροβατώντας όπως πάντα ανάμεσα στο Θέατρο και τη Μουσική, κάνει δυναμική επιστροφή με το “shadowboxing”, το πρώτο single που μας εισάγει στον κόσμο του επερχόμενου άλμπουμ του.

Ένα βαθιά εσωτερικό και υπαρξιακό κομμάτι, μια ηχητική απεικόνιση της συνεχούς πάλης του νου και του σώματος να σταθούν όρθια μέσα σε ένα καλλιτεχνικό τοπίο που καταρρέει. Μέσα από μία σχεδόν εξομολογητική ερμηνεία, ο Inner.D μας οδηγεί σε ένα τοπίο γεμάτο ένταση, ευθραυστότητα και πείσμα.

Το “shadowboxing” είναι η ανάγκη να συνεχίσεις να υπάρχεις και να δημιουργείς, ακόμα και όταν όλα γύρω σου – και μέσα σου – εκτροχιάζονται. Είναι το πρώτο βήμα σε έναν μεγαλύτερο κύκλο ερωτήσεων, αντίστασης και επιβίωσης.

Η επιστροφή των Sugar For The Pill με το νέο άλμπουμ "LUV".

Η δισκογραφική επιστροφή των Sugar For The Pill είναι γεγονός! Το sophomore άλμπουμ με τίτλο "LUV" μόλις κυκλοφόρησε ψηφιακά, ενώ οι λάτρεις του βινυλίου θα το βρουν σε δύο εκδόσεις έγχρωμου βινυλίου στις 20 Ιουνίου 2025 από την Shelflife Records (ΗΠΑ) και την Make Me Happy records (GR).

To “LUV” περιλαμβάνει δέκα τραγούδια μέσω των οποίων οι Sugar For The Pill διευρύνουν τα ηχητικά τους όρια, εμβαθύνοντας στον κόσμο του shoegaze και του dream pop, διατηρώντας ωστόσο τις Indie και post punk revival αναφορές που τους χαρακτηρίζουν. Ο νέος τους ήχος αποτίνει φόρο τιμής στους «ήρωες» τους όπως οι Slowdive, Ride, Interpol, Chameleons και Lush, ενώ ταυτόχρονα αναδεικνύει τη μοναδικότητά τους και τη συνεχιζόμενη καλλιτεχνική τους εξέλιξη.

 

Φωτογραφία από τη Νίκη Τοπουσλίδου

Το συγκρότημα στο νέο του άλμπουμ, εξερευνά την πολυδιάστατη φύση της αγάπης, τον έρωτα, τη φιλία, τη νοσταλγία, την αποδοχή και την απώλεια. Παράλληλα, μας καλεί να αναλογιστούμε τη σημασία της κάθε στιγμής, υπογραμμίζοντας πώς το τέλος μπορεί να κρύβει μέσα του την αρχή μιας νέας πορείας. Το "LUV" είναι ένα σύγχρονο soundtrack για την εσωτερική αναζήτηση και την αέναη μετακίνηση της ψυχής.

Christiana Soull "Timeless": Με τη δροσερή ορμή της νιότης

Η Christiana Soull είναι μια νεαρή τραγουδοποιός, αν και η ίδια συστήνεται ως Ψηφιακή Δημιουργός. Τον Απρίλιο μας κοινοποίησε το ντεμπούτο της στην ψηφιακή δισκογραφία. Τιτλοφορείται "Timeless" και αποτελείται από έξι ηχογραφήσεις: πέντε τραγούδια συν ένα Δεύτερο μέρος ή reprise όπως τα λέγανε παλιά. Πρόκειται για τραγούδια γεμάτα αισιοδοξία και αυτοπεποίθηση για τις δυνατότητες της δημιουργού και των συνεργατών της. Κατά την άποψή μου το αποτέλεσμα ανταποκρίνεται σε όσα υπόσχεται. Έχουμε τρυφερές, συναισθηματικές - ρομαντικές ίσως - και καλογραμμένες μελωδίες. Προσωπικά ξεχωρίζω τα "Four Winters" και "Alone",αλλά η αλήθεια είναι πως όλο το άλμπουμ ακούγεται ολόκληρο και τόσο ευχάριστα που το πιθανότερο είναι πως θα το βάλουν να παίξει ξανά όσοι αγαπούν τη φολκ και την ίντι ποπ.

Ακούστε ένα δείγμα: https://www.youtube.com/watch?v=qSd_BE8HuJ0&list=OLAK5uy_ncPBP8iOElpZz4s7D6q9Z35tkqrSsrt5U&index=2  

Οι γονείς στην Ιαπωνία δεν θα μπορούν να δώσουν όποιο όνομα θέλουν στα παιδιά τους (αναδημοσίευση)

 

Οι γονείς στην Ιαπωνία δεν θα έχουν πλέον ελεύθερη επιλογή για τα ονόματα που θα δίνουν στα παιδιά τους, μετά την εφαρμογή νέων κανόνων αυτή την εβδομάδα για την προφορά των χαρακτήρων kanji.

Τα kanji είναι ιδεογράμματα που χρησιμοποιούνται στη ιαπωνική γραφή και προέρχονται από την κινεζική γραφή, αντιπροσωπεύοντας λέξεις ή έννοιες.

Η αλλαγή αποσκοπεί στο να περιορίσει τη χρήση των «kirakira» (λαμπερά ή γυαλιστερά) ονομάτων που είναι ιδιαίτερα διαδεδομένη μεταξύ των γονέων, οι οποίοι θέλουν να προσδώσουν δημιουργικότητα στα ονόματα των παιδιών τους – προκαλώντας διοικητικά προβλήματα στις τοπικές αρχές και, σε ορισμένες περιπτώσεις, εκθέτοντας τα παιδιά σε κοροϊδία από τους συμμαθητές τους.

Παρά τις αλλαγές στο οικογενειακό μητρώο, οι οποίες δεν απαγορεύουν τη χρήση των kanji -των κινεζικής προέλευσης χαρακτήρων στη γραφή της Ιαπωνίας- οι γονείς είναι υποχρεωμένοι να ενημερώνουν τις τοπικές αρχές για την φωνητική ανάγνωση των ονομάτων τους, προκειμένου να αποτραπούν ασυνήθιστες ή αμφιλεγόμενες προφορές.

Από εδώ και πέρα, μόνο οι επίσημα αναγνωρισμένες εκδοχές των kanji θα επιτρέπονται, καθώς η κυβέρνηση προσπαθεί να τερματίσει την αναστάτωση που προκαλούν τα εξωφρενικά ονόματα σε σχολεία, νοσοκομεία και άλλες δημόσιες υπηρεσίες.

Η συζήτηση γύρω από τα kirakira ονόματα έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις από τη δεκαετία του ’90, λόγω της αύξησης των ονομάτων που βασίζονται σε ανορθόδοξες αναγνώσεις των kanji.

Όπως μεταδίδει ο Guardian, η κυβέρνηση έχει χαρακτηρίσει την έμφαση στη σταθερή προφορά ως τρόπο απλοποίησης της ψηφιοποίησης των διοικητικών διαδικασιών, αλλά πολλοί το θεωρούν ως μια προσπάθεια να περιοριστεί η διάδοση περίεργων – και για πολλούς, ακατανόητων – ονομάτων.

Οι γονείς έχουν επικριθεί για την επιλογή να δώσουν στα παιδιά τους ονόματα διάσημων χαρακτήρων ή εμπορικών σημάτων: Pikachu από το Pokémon, Naiki (Nike), Daiya (Diamond), Pū (σαν τον Winnie-the-Pooh) και Kitty, από τη φανταστική γάτα Kitty Chan. Άλλοι έχουν προκαλέσει αίσθηση για την προκλητικότητά τους, όπως τα ονόματα Ōjisama (Πρίγκιπας) και Akuma (Διάβολος).

Η Σέικο Χασιμότο, πρώην Ολυμπιονίκης ταχύτητας και ποδηλάτης, η οποία αργότερα ήταν επικεφαλής της οργανωτικής επιτροπής των Ολυμπιακών Αγώνων του Τόκιο 2020, προκάλεσε αίσθηση όταν ονόμασε τους γιους της Girishia (Ελλάδα) και Torino (Τορίνο), επειδή γεννήθηκαν την χρονιά που διεξήχθησαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες στις συγκεκριμένες πόλεις. Παρά το γεγονός ότι είχε επιλέξει η ίδια τους kanji και ήξερε πώς να τα προφέρει, άλλοι δεν είχαν καταλάβει την προφορά.

Οι γονείς υπερασπίζονται τις επιλογές τους ως έκφραση προσωπικού στυλ σε μια κοινωνία όπου η πίεση για συμμόρφωση είναι ισχυρή, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για την ανατροφή παιδιών.

Αν και οι περισσότεροι από τους 3.000 kanji που επιτρέπονται από τον αναθεωρημένο νόμο έχουν πολλές συμβατικές προφορές, ορισμένοι χαρακτήρες προσφέρουν γλωσσική ευχέρεια για πιο παράξενες φωνητικές εκδοχές. Ανεξαρτήτως του σοκ που προκαλούν, οι αξιωματούχοι διαμαρτύρονται ότι -από την πρώτη ματιά- πολλά από αυτά είναι απλώς αδύνατον να προφερθούν.

Τώρα, οι γονείς που έχουν επιλέξει προφορές που ξεφεύγουν προφανώς από τη συμβατική γραμμή, θα πρέπει να εξηγήσουν την επιλογή τους γραπτώς και, αν χρειαστεί, να προτείνουν μια αποδεκτή εναλλακτική.

πηγή: https://www.news247.gr/

Η Πρέβεζα στο ρυθμό του 23ου Preveza Jazz Festival | 30/5–1/6/2025

 

Δελτίο Τύπου

23ο Preveza Jazz Festival

Παραλία Πρέβεζας | 30 Μαΐου – 1 Ιουνίου 2025 | Είσοδος Ελεύθερη

Το Preveza Jazz Festival επιστρέφει για 23η χρονιά, μετατρέποντας την παραλία της Πρέβεζας σε ένα πολυπολιτισμικό μουσικό τοπίο γεμάτο ρυθμό, μελωδία και καλλιτεχνική ενέργεια. Από τις 30 Μαΐου έως την 1η Ιουνίου 2025, η Πρέβεζα φιλοξενεί σχήματα από την Ελλάδα και το εξωτερικό, ενισχύοντας τον διεθνή χαρακτήρα και τη διαρκώς αυξανόμενη δυναμική του φεστιβάλ.

Τετάρτη 28 Μαϊου | Ώρα: 21:00 Προφεστιβαλική προβολή της Κινηματογραφικής Λέσχης

Λίγες ημέρες πριν την έναρξη του φεστιβάλ, η Κινηματογραφική Λέσχη Πρέβεζας με την υποστήριξη του Preveza Jazz Festival υποδέχονται μουσικά το καλοκαίρι με την προβολή της πολυαναμενόμενης βιογραφικής ταινίας “A Complete Unknown” για τον Bob Dylan. Μια συμβολική εισαγωγή σε ένα φεστιβάλ που αναζητά τον παλμό της εποχής μέσα από τη μουσική και την τέχνη. Η είσοδος είναι ελεύθερη.

Παρασκευή 30 Μαΐου | Ώρα έναρξης: 21:00

• Μουσικό Σχολείο Πρέβεζας (GR):
  Το νεοσύστατο μοντέρνο σύνολο του Μουσικού Σχολείου Πρέβεζας θα παρουσιάσει διασκευές τραγουδιών με αγγλικό και ελληνικό στίχο, σε εναλλακτικό ύφος με jazz και rock στοιχεία.

• Purple is the Color (AT):
  Ένα τσεχο-αυστριακό κουαρτέτο που φέρνει μια νέα, κομψή και συναρπαστική εκδοχή της σύγχρονης τζαζ. Με ήχο που ξεφεύγει από τα κλασικά όρια και αγκαλιάζει επιρροές από διάφορα μουσικά στυλ, η μπάντα δημιουργεί μια ατμόσφαιρα γεμάτη συναίσθημα και αυθορμητισμό.

• EABS (PL):
  Το πολωνικό συγκρότημα EABS (Electro-Acoustic Beat Sessions) από το Βρότσλαβ έχει υιοθετήσει την προσέγγιση της «αναδόμησης μέσω αποδόμησης», συνδυάζοντας κλασικά στοιχεία της τζαζ με σύγχρονες αστικές μουσικές επιρροές. Με μια μοναδική μίξη τζαζ, χιπ-χοπ, ηλεκτρονικής και παραδοσιακής μουσικής, οι EABS συνεχίζουν να καινοτομούν, διατηρώντας μια ισχυρή πολιτιστική και κοινωνική ταυτότητα στη μουσική τους.

• 
• 
  

Σάββατο 31 Μαΐου | Ώρα έναρξης: 21:00

• Tele-Port (LU):
  Το σχήμα Tele-Port από το Λουξεμβούργο προσφέρει μια σύγχρονη προσέγγιση στη jazz μουσική, συνδυάζοντας παραδοσιακά στοιχεία με μοντέρνες επιρροές.

• Kessoncoda (UK):
  Το βρετανικό σχήμα Kessoncoda φέρνει μια φρέσκια προσέγγιση στη σύγχρονη jazz σκηνή, με συνθέσεις που συνδυάζουν παραδοσιακά και μοντέρνα στοιχεία, δημιουργώντας ένα μοναδικό ηχητικό τοπίο.

• The Speakeasies’ Swing Band! (GR):
  Το ελληνικό συγκρότημα The Speakeasies’ Swing Band! είναι γνωστό για την ενέργεια και το πάθος που φέρνει στη σκηνή, με ένα ρεπερτόριο που περιλαμβάνει swing, jazz και blues κομμάτια, προσφέροντας μια αξέχαστη μουσική εμπειρία.

Κυριακή 1 Ιουνίου | Ώρα έναρξης: 20:30

• Μουσικό Σχολείο Άρτας (GR):
  Το Μουσικό Σχολείο Άρτας παρουσιάζει ένα πρόγραμμα που αναδεικνύει το ταλέντο και την αφοσίωση των μαθητών στη μουσική, με ερμηνείες που συνδυάζουν παραδοσιακά και σύγχρονα στοιχεία.

• Svante Söderqvist Trio (SE):
  Το σουηδικό τρίο του Svante Söderqvist προσφέρει μια εκλεπτυσμένη προσέγγιση στη jazz μουσική, με συνθέσεις που χαρακτηρίζονται από μελωδικότητα και αρμονία, δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα που μαγεύει το κοινό.

• Χρήστος Θηβαίος – “Ημερολόγιο” (GR):
  Ο Χρήστος Θηβαίος παρουσιάζει το “Ημερολόγιο”, μια παράσταση με τραγούδια που χρόνια έψαχνε. Τραγούδια αγαπημένα του, τραγούδια επιρροές, αναπάντεχα τραγούδια αλλά και τραγούδια από την προσωπική του δισκογραφία. Συμμετέχουν οι μουσικοί: Καλλίστρατος Δρακόπουλος (τύμπανα), Μάξιμος Δράκος (πιάνο), Γιώτης Κιουρτσόγλου (μπάσο) και ο Γιώργος Κορρές.

Με τη στήριξη πρεσβειών και διεθνών πολιτιστικών ινστιτούτων, όπως η Πρεσβεία της Αυστρίας, η Πρεσβεία της Πολωνίας, η Πρεσβεία του Λουξεμβούργου, το Σουηδικό Ινστιτούτο και το Adam Mickiewicz Institute, το φεστιβάλ προωθεί τη μουσική συνεργασία και την πολιτιστική ανταλλαγή.

Συνδιοργανωτές: Περιφερειακή Ενότητα Πρέβεζας, Περιφερειακή Ένωση Δήμου Ηπείρου, Δήμος Πρέβεζας

Υπό την αιγίδα και με την οικονομική υποστήριξη: Υπουργείο Πολιτισμού

Μέγας Χορηγός: Eurobank

Χορηγοί: Επιμελητήριο Πρέβεζας, Celest, Fotis Home

Το Preveza Jazz Festival είναι μέλος της European Festivals Association (EFA) και φέρει τη σφραγίδα ποιότητας EFFE Label 2023–2025.

Πληροφορίες:

• Ιστότοπος: www.prevezajazzfestival.com

• Τοποθεσία: Παραλιακός πεζόδρομος Πρέβεζας

• Ημερομηνίες: 30 Μαΐου – 1 Ιουνίου 2025

• Είσοδος: Ελεύθερη

«Η ελληνική λογοτεχνία στον 21ο αιώνα» (κριτική) – «Αριστερή μελαγχολία» και συγγραφική ηθική (αναδημοσίευση)

 

Για τον συλλογικό τόμο με δοκίμια «Η ελληνική λογοτεχνία στον 21ο αιώνα – Από την παγκοσμιοποίηση στην τεχνητή νοημοσύνη» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα, σε επιμέλεια Δημήτρη Τζιόβα.

Γράφει ο Μάκης Καραγιάννης 

Η ογκώδης πεζογραφική και ποιητική παραγωγή αποτελεί ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά της ελληνικής λογοτεχνίας στον 21ο αιώνα, στοιχείο που επιβάλλει τον αναστοχασμό για να κατανοήσουμε τις γενικότερες τάσεις, να αποτιμήσουμε την ποιότητά της. Αυτό επεχείρησε ο τόμος των εκδόσεων Διόπτρα και το συνέδριο που οργάνωσε η Ευρωπαϊκή Εταιρεία Νεοελληνικών Σπουδών (2024) μέσα από μια πολύπλευρη προσέγγιση για τους θεσμούς και την πολιτική του βιβλίου, τα σύνορα της λογοτεχνίας, την κρίση και την πολιτική, την ποίηση και τα κινήματα. Και το θεωρώ πολύτιμο, γιατί ενώ οι βιβλιοκριτικές είναι εύκολες και πληθωριστικές χρειάζεται μεγάλη γνώση για να χαρτογραφήσεις το σύνολο μιας λογοτεχνίας, να το εντάξεις στη συγχρονία, τη διαχρονία ή σε ένα υπερεθνικό πλαίσιο.

Ποιες είναι, ωστόσο, οι προϋποθέσεις ενός τέτοιου εγχειρήματος; Ασφαλώς πρόκειται για έναν πρώτο απολογισμό γιατί απουσιάζουν ακόμη οι ποσοτικές μελέτες και τα στατιστικά δεδομένα, η γνώση όλου του πρωτογενούς πεδίου, οι μέσοι όροι, η διερεύνηση των συνεχειών και των ρήξεων, εντάσσοντας τις ατομικές περιπτώσεις σε ευρύτερες τάσεις και ρεύματα για μια συνολικότερη και ασφαλέστερη αποτίμηση.

Το πρώτο σημείο που, κατά την άποψή μου, παρουσιάζει ενδιαφέρον αντιστοιχεί και στην πρώτη θεματική του τόμου «τα σύνορα της λογοτεχνίας». Εδώ ο Γιώργος Περαντωνάκης προχωρά σε μία χαρτογράφηση της πεζογραφικής παραγωγής με βάση την αισθητική των συνόρων. Όπως και η ανακοίνωση του Νίκου Μάντη, ότι οι μεμονωμένοι συγγραφείς και τα συγκεκριμένα είδη, όπως το αστυνομικό μυθιστόρημα, και όχι οι εθνικές λογοτεχνίες, είναι το κρίσιμο στοιχείο για την προβολή της ελληνικής λογοτεχνίας στο εξωτερικό. Θυμίζω τον Κούντερα που, γράφοντας για τον επαρχιωτισμό των μικρών εθνών, επισημαίνει πως αισθάνονται τον παγκόσμιο πολιτισμό σαν κάτι ξένο, έναν μακρινό και απρόσιτο ουρανό πάνω από τα κεφάλια τους, που ενσταλάζει στον συγγραφέα την πεποίθηση ότι ανήκει σε εκείνο τον τόπο και μόνο.1Αλλά, όπως σημειώνει αλλού, η λογοτεχνία που απευθύνεται αποκλειστικά στο εθνικό της κοινό, είναι αναχρονιστική και δεν εκπληρώνει την ουσιαστική της λειτουργία.2 Ωστόσο, η παγκοσμιότητα υπάρχει και στο τοπικό, αλλά είναι το βλέμμα του λογοτέχνη που την αναγνωρίζει και την αναδεικνύει. Ακόμα και σε έναν κόκκο άμμου, όπως γράφει ο Ουίλιαμ Μπλέικ, μπορείς να διαβάσεις έναν κόσμο.

Γιατί, όμως, τα εναποθέτουμε όλα στους ώμους των πεζογράφων; Άραγε η ελληνική κριτική, η ελληνική θεωρία, η σύγχρονη ελληνική φιλοσοφία υπερβαίνουν τα σύνορα, είναι γνωστές στο εξωτερικό; Νομίζω ότι ως χώρα φαινόμαστε αποκομμένοι από τον πνευματικό διάλογο που αναπτύσσεται διεθνώς. Στη Μεταπολίτευση δεν υπήρξαν σοβαρές αντιπαραθέσεις και παραγωγή πρωτογενούς θεωρητικού λόγου. Είναι χαρακτηριστικό, όπως επισημαίνει ο Δ. Τζιόβας, ότι η έννοια του κανόνα απουσίαζε από τη θεωρία και την κριτική, ενώ κυριαρχούσε εκείνη της παράδοσης. Εντέλει, δεν πρόκειται για την προβολή της ελληνικής λογοτεχνίας στο εξωτερικό, αλλά για ένα ευρύτερο πολιτισμικό φαινόμενο, για το ελλειμματικό μας ισοζύγιο στο πνευματικό γίγνεσθαι που αναπτύσσεται διεθνώς.

Η πεζογραφία

Η δεύτερη θεματική του τόμου αφορά την πεζογραφία. Κι εδώ, ο επιμελητής του τόμου, ο Δ. Τζιόβας, επιλέγει ένα ερμηνευτικό σχήμα με δυο κατευθύνσεις. Στην παρελθοντική κατεύθυνση η συνομιλία με την ιστορία παρουσιάζει καινούρια χαρακτηριστικά με μια μεταμοντέρνα οπτική, όπου το διακύβευμα της αλήθειας είναι ανοιχτό, ενώ η μνήμη και το τραύμα είναι η αφορμή για την αναψηλάφηση του ανοιχτού αρχείου της ιστορίας από την πλευρά του παρόντος. Ένα τέτοιο θεωρητικό σχήμα ακολουθεί εν προκειμένω και ο Κώστας Καραβίδας με τίτλο «Ιστορική (μετα)μυθοπλασία και υβριδικές αφηγήσεις μετά τον Βαλτινό». Η παροντική κατεύθυνση διερευνά κυρίως ζητήματα συγχρονικής ετερότητας, όπως η ρευστότητα των φύλλων και η επισφάλεια των Millenials, ενώ τα τελευταία χρόνια κάνει δυναμικά την εμφάνιση η queer κουλτούρα και λογοτεχνία. Ταυτόχρονα, ένα δεύτερο πεδίο περιλαμβάνει την αστυνομική λογοτεχνία, η οποία όπως αναφέρει στο κείμενό του ο Βαγγέλης Χατζηβασιλείου, καταργεί τα σύνορα με τον υβριδισμό της και μπαίνει κάτω από τον αστερισμό του πολιτικού και κοινωνικού μυθιστορήματος.

Η λογοτεχνία της κρίσης είναι το τρίτο πεδίο της παροντικής κατεύθυνσης και είναι ενδιαφέρον να δούμε αντικριστά την προσέγγιση της πεζογραφίας της κρίσης στον καθρέφτη της ποίησης. Η βασική διαφορά που παρατηρείται δια γυμνού οφθαλμού είναι ότι σε αντίθεση με την ποίηση, η κρίση βρίσκεται στην καρδιά της πεζογραφίας. Για μια μεγάλη ομάδα πεζογράφων η κρίση βρίσκεται στο κέντρο της δραματουργίας τους. Άλλοι επιχειρούν να ρίξουν φως στα κοινωνικά και ιστορικά αίτια της κρίσης, ενώ μια τρίτη ομάδα την προσεγγίζει μέσα από σύμβολα και αλληγορίες. Ωστόσο, η πεζογραφία είναι έκκεντρη, αφού ο κάθε πεζογράφος προχωρεί στα σκοτεινά, ακολουθώντας ένα μοναχικό μονοπάτι, χαμένος στο δάσος της λογοτεχνίας. Κι ενώ η πεζογραφία με τη νεκρική της ησυχία θυμίζει περισσότερο μοναστήρι, η ποίηση μοιάζει με ταραγμένη αρένα. Πολύβουη, ακτιβιστική, αμφισβητησιακή. Ομάδες και κύκλοι ποιητών, slam poetry και perfomances, συνέδρια και κριτικές διαμάχες, μανιφέστα και εξεγέρσεις, ενώ οι αναγνώσεις ποίησης συναγωνίζονται, ως προς τη συχνότητα, τα δελτία καιρού.

Ποιήματα και κινήματα 

Στην τρίτη θεματική του βιβλίου «ποιήματα και κινήματα», ο Βασίλης Λαμπρόπουλος στο κείμενό του με τίτλο «Δυο αιώνες επαναστατικής συντριβής και μελαγχολίας στην ελληνική ποίηση» στεγάζει αυτή την ποίηση κάτω από τον κριτικό όρο της «αριστερής μελαγχολίας», όπως και σε παλιότερα κείμενα. Την ορίζει, grosso modo, ως στοχαστική, διαγλωσσική, επιτελεστική, κοινοτική, μια «αριστερή μελαγχολική ποίηση που γνωρίζει καλά τι χάθηκε το 1989 και αρνείται να το θάψει, να το θρηνήσει, να το δοξάσει, να το ξεχάσει». Όσον με αφορά προσωπικά πρέπει να πω, ότι το 1989 ήμουν τριάντα χρονών και πολιτικά ενταγμένος και δεν μου προκάλεσε ούτε μελαγχολία, ούτε μετεπαναστατική συντριβή. Γνώριζα πολύ καλά ότι χάθηκε ένα δεσποτικό καθεστώς που δεν είχε καμία σχέση με τον σοσιαλισμό και τη δημοκρατία. Γι’ αυτό, απεναντίας, δεν ένιωσα μελαγχολία αλλά χαρά και ανακούφιση.

Θεωρώ την «αριστερή μελαγχολία» ως κριτικό όρο, ανεπαρκή και ατελέσφορο για να περιγράψει μια τόσο πολύμορφη παραγωγή. Μετά τη στροφή του αιώνα και ειδικότερα όσο σωρεύονται τα χρόνια της κρίσης, παρατηρούμε την εκκόλαψη μιας γραμματολογικά αχαρτογράφητης νέας ποιητικής ευαισθησίας. Η νέα ποίηση εκφράζει την αγωνία της χωρίς να εντάσσεται σε κανένα συνολικό πολιτικό όραμα, μακριά από εθνικούς και ιδεολογικούς μύθους. Εκεί που παλιότερα υπήρχε πόλωση τώρα διακρίνουμε την αισθητική, ιδεολογική και θεματολογική ανεξιθρησκία. Αναζητά την κοινωνική αλήθεια υπαρξιακά. Διεκδικεί τον δικό της λόγο μέσα στην κοινωνία για τα ζητήματα ταυτότητας, φύλλου και σεξουαλικότητας. Κατά την άποψή μου η ποίηση του 21ου αιώνα απορρίπτει την παράδοση, γράφει το δικό της κανόνα, επιλέγει τους προγόνους της. Έχει μια σωματική και ταυτοτική διάσταση. Αμφισβητεί και καταγγέλλει, διεκδικεί δικαιώματα, λόγο και χώρο να υπάρξει. Το 2017, σε ένα άρθρο μου στη Bookpress, για να τη διαχωρίσω από την παλιότερη γενιά του «ιδιωτικού οράματος», επέλεξα ως κύριο χαρακτηριστικό της −και επιμένω σε αυτό− την «επανάκαμψη του κοινωνικού βλέμματος».

Ωστόσο, η «αριστερή μελαγχολία», η έννοια της μεταπολιτικής της Chantal Mouffe με το δίλημμα τη σύγκρουσης ή της συναίνεσης, το πρόταγμα της εξέγερσης, που είναι φλέγοντα ζητήματα του δημόσιου διαλόγου για την ποίηση, θέτουν επιτακτικά ένα ριζικό ερώτημα και μπορούν να στεγαστούν όλα κάτω από αυτό: ποια είναι η βαθύτερη σχέση ιδεολογίας και λογοτεχνίας και -το υπογραμμίζω αυτό- όχι από την οπτική της κριτικής και της θεωρίας, όπου η πολιτική διεκδικεί αυτονόητα κάποιες πλευρές της, αλλά από την άποψη της συγγραφικής ηθικής;

Ασφαλώς, η λογοτεχνία ως κοινωνικός θεσμός δεν είναι άμοιρη ιδεολογίας, ακόμα και όταν υπαινίσσεται την άρνησής της. Ο Μάριο Βάργκα Λιόσα σε μια εξαιρετική μελέτη του για τον Φλωμπέρ συγκρίνει τις καλλιτεχνικές αντιλήψεις των Μπρεχτ και Φλωμπέρ.3 Και οι δυο είναι θεωρητικοί και το έργο τους είναι το απόγειο του θεωρητικού κινήματος που δημιούργησαν. Για τον Μπρεχτ υπάρχουν συγκεκριμένες «απαιτήσεις µας, όταν ζητάµε από τους συγγραφείς να γράφουν την αλήθεια». Πρακτικά, η λογοτεχνία είναι το πρόσχημα, ένα μάθημα όπου ο συγγραφέας, ως αυστηρός δάσκαλος, με τις ιστορίες ή τα ποιήματά του απεικονίζει τις αποκλειστικές αλήθειες για τους μαθητές. Ο αναγνώστης πρέπει να πάρει το μήνυμα χωρίς δυνατότητα επιλογής, πέρα από την αποδοχή ή την απόρριψη της μοναδικής αλήθειας που προϋπάρχει του έργου τέχνης. Απεναντίας, το έργο του Φλωμπέρ προϋποθέτει την ωριμότητα, την ελευθερία και τον ερμηνευτικό μόχθο του αναγνώστη. Αν υπάρχει μια αλήθεια στο έργο, τονίζει ο Λιόσα, γιατί είναι πιθανόν να είναι πολλές και αντιφατικές, είναι κρυμμένη στο υφαντό της μυθοπλασίας και εναπόκειται στον αναγνώστη να την ανακαλύψει και να τη σχεδιάσει με δική του ευθύνη. Είναι αποτέλεσμα της καλλιτεχνικής πράξης, η οποία δεν μεταλλάσσει απλώς σε μυθοπλασία ή σε ποίημα μια προϋπάρχουσα αλήθεια, αλλά αντίθετα, μέσω της καλλιτεχνικής πράξης ερευνάται μια πιθανή και προηγουμένως άγνωστη αλήθεια που βρίσκεται στο βάθος της ιστορίας.

Πιστεύω πως όταν η αμφισβήτηση, η εξέγερση και η κάθε είδους «πολιτική ορθότητα» αναγορεύονται σε αξιολογικά κριτήρια, αναθέτουν στους ώμους της ποίησης και του μυθιστορήματος έναν εξωλογοτεχνικό κοινωνικό ρόλο, όπως έκανε παλαιότερα ο σοσιαλιστικός ρεαλισμός και η στρατευμένη τέχνη. Απεναντίας, η μεγάλη λογοτεχνία δεν ήταν ποτέ θεραπαινίδα καμιάς πολιτικής ιδεολογίας, γιατί στόχος της είναι να ερευνά, χωρίς βαρίδια και σε συνθήκες απόλυτης ελευθερίας της έκφρασης, την αλήθεια της ανθρώπινης ύπαρξης. Οι συγγραφείς είναι ελεύθεροι να γράφουν οτιδήποτε υπαγορεύει η προσωπική τους συνείδηση χωρίς να χρειάζονται κανένα υψωμένο δάχτυλο, ούτε παραγγέλματα, ούτε την αγέρωχη κατήχηση των μητροπολιτών της πολιτικής ορθοδοξίας για να επανέλθουν στον ίσιο δρόμο.

Ο συλλογικός τόμος Η ελληνική λογοτεχνία στον 21ο αιώνα. Από την παγκοσμιοποίηση στην τεχνητή νοημοσύνη περιλαμβάνει, βεβαίως, έναν πλούτο θεμάτων, όπως είναι η δημόσια σφαίρα, η εκδοτική δραστηριότητα, τα κοινωνικά δίκτυα, η θεσμική πολιτική του βιβλίου, η τεχνητή νοημοσύνη με πολλές και διαφορετικές απόψεις που δεν είναι δυνατόν να αναπτυχθούν σε ένα άρθρο. Γι’ αυτό και νομίζω πως αξίζει την προσοχή μας.

* Ο ΜΑΚΗΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ είναι πεζογράφος και κριτικός. Τελευταίο του βιβλίο το δοκίμιο «Η τέχνη του μυθιστορήματος» (εκδ. Επίκεντρο), απ' όπου και το παραπάνω εισαγωγικό κείμενο.

1Milan Kundera, «Die Weltliteratur», The New Yorker, 08.01.2007.

2Μίλαν Κούντερα, Συνέντευξη στη Νικόλ Ζαντ, Le Monde, Ιούλιος 1975, Αλέξης Ζήρας, Η τέχνη της γραφής, Καστανιώτης, 2000, σ. 118.

3Mario Vargas Llosa, «Bertolt Brecht and Flaubert or Paradox», The Perpetual Orgy: Flaubert and Madame Bovary, Farrar Straus Giroux, New York, 1987. 

πηγή: https://bookpress.gr/

Παρουσίαση βιβλίου - Ο Θανάσης Τριαρίδης στην Πρέβεζα, στο Σιμούν

 

Τα τελευταία χρόνια νιώθω πως έχω χάσει το ενδιαφέρον μου για τις εκδηλώσεις όπου παρουσιάζονται βιβλία. Οι λόγοι είναι αρκετοί αλλά αφενός δεν είναι του παρόντος αφετέρου γνωρίζω από την πείρα μου ότι ελάχιστοι τους συμμερίζονται. Αυτό που έχει σημασία, είναι ότι να που βρέθηκα σε μια παρουσίαση βιβλίου και όχι μόνο δεν μετάνιωσα που παραβρέθηκα αλλά έφυγα γεμάτος. Ήταν η παρουσίαση του βιβλίου Και νά, σφυρίζουν του σκοτωμού τα τρένα του ναζισμού "ΠΟΙΗΜΑΤΑ" 2022 - 2024 του Θανάση Τριαρίδη. (Gutenberg 2024)

Την ευθύνη για την εκδήλωση είχε η Artifactory , υπεύθυνη άλλωστε για πολλές και ενδιαφέρουσες εκδηλώσεις στην πόλη μας, και όχι μόνο, και φυσικά το Βιβλιοπωλείο Καφέ Σιμούν που μας φιλοξένησε για κοντά τρεις ώρες. Για το βιβλίο μίλησαν ο συγγραφέας καθώς και ο ποιητής και γιατρός Θωμάς Ιωάννου.

Σε ο,τι αφορά στα διαδικαστικά, παρακολουθήσαμε τους δύο ομιλητές να συνδιαλέγονται πάνω στο περιεχόμενο των "ποιημάτων" - δεν είναι τυχαία τα εισαγωγικά αλλά επιθυμία του Θανάση Τριαρίδη - αλλά και πάνω στην ποιητική τέχνη καθαυτή. Συγκεκριμένα, ο Τριαρίδης τόνισε επανειλημμένα πως στοχεύει σε έναν λόγο απαλλαγμένο από περιττά φτιασίδια. Αυτό που προσπαθεί να πετύχει, είναι μια σαφήνεια που θα επιτρέπει να είναι ξεκάθαρο το τι θέλει κάθε φορά να πει, έστω και το μήνυμα συχνά είναι δυσάρεστο. 

Όπως ακούσαμε, στην ποίηση πολλές φορές παρατηρείται κατάχρηση στην πολυσημία πιθανόν λόγω αυτολογοκρισίας συνειδητής συνήθως. Από την άλλη η ίδια η ποιητική έκφραση είναι δύσκολο αν όχι αδύνατο να απογυμνωθεί από ειδοποιούντα χαρακτηριστικά. Το σίγουρο είναι ότι, όπως συμφώνησαν και οι δύο ομιλητές είναι αναγκαίο ο κάθε συγγραφέας να διακρίνεται από ειλικρίνεια, παρρησία και σε καμία περίπτωση από επιλεκτική ευαισθησία. Έχει χρέος να γράφει και να μιλά για κάθε καταπιεσμένο πλάσμα ακόμη και να δημιουργεί αντιπάθειες ένθεν κακείθεν - διόλου τυχαία το όνομα του Άρη Αλεξάνδρου αναφέρθηκε ως χαρακτηριστικό παράδειγμα. 

Ο Θανάσης Τριαρίδης μού είναι γνωστός από δημοσιεύσεις του, οπότε είχα κατά κάποιον τρόπο του τι να περιμένω. Παρόλα αυτά εντυπωσιάστηκα από τον χειμαρρώδη λόγο του, την ευγένεια του την οποία δεν κάλυψε καθόλου κάποιες σε σημεία αδρές εκφράσεις του. Είδα έναν άνθρωπο παθιασμένο, γεμάτο αγάπη για κάθε πλάσμα, ζώο και άνθρωπο το πιο σκληρόκαρδο πλάσμα όπως έχει γραφτεί - ζήτω συγνώμη μιας και δεν κατόρθωσα να εντοπίσω τον ή την συγγραφέα. 

Κάποιοι θα χρησιμοποιούσαν το κλισέ "αιρετικός" ώστε να χαρακτηρίσουν τον Θανάση Τριαρίδη. Αρνούμαι να το υιοθετήσω γιατί αιρετική είναι η μετριότητα, η άγνοια και η μισαλλοδοξία που μας περιβάλλει ασφυκτικά, όχι η ιστορική γνώση που οφείλεται σε ενδελεχή και κοπιαστική μελέτη. Χάρηκα που τον συνάντησα διά ζώσης. Ελπίζω να τον ξανασυναντήσω σύντομα.

ο Τοποτηρητής

*φωτογραφίες: Μαρία Παρασκευοπούλου

Ένα βιβλίο με 46 «ποιήματα» (εντός εισαγωγικών) – 46 κειμενικές χειρονομίες που συνεχίζουν την πνευματική προσπάθεια του συγγραφέα τους εδώ και τρεις δεκαετίες: Την δημιουργία μιας νοητής κλωστής που να συνδέει τους ένοχους και χορτάτους ανθρώπους της Δύσης (ανάμεσά τους. φυσικά, και ο ίδιος ο συγγραφέας) με τον τρόμο και την απελπισία των πεινασμένων της γης.

Έργο Εξωφύλλου

Νικόδημος Τριαρίδης

Κάποιος να γράψει επειγόντως

Γράφει ο Ευριπίδης στις Τρωάδες,

στον τρομερό τον θρήνο της Εκάβης,

για τον δολοφονημένο Αστυάνακτα

που οι Έλληνες τον γκρεμοτσάκισαν από τα

    τείχη:

"Πάνω στον τάφο σου κάποιος ποιητής θα 

      γράψει:

 Εδώ είναι ένα παιδάκι που οι Αργείοι το σκό-

      τωσαν από φόβο.

 Και θα είναι αισχρή ντροπή για την Ελλάδα

      αυτό το επίγραμμα"

[Στο αρχαίο κείμενο οι στίχοι 1190-1191:

"Τον παίδα τονδ' έκτειναν Αργείοί ποτε

 δείσαντες; αισχρόν τουπίγραμμά γ' Ελλάδι"]

Μα επιτέλους σήμερα, στο 2024,

κάποιος να γράψει επειγόντως

για τα μωρά που δολοφονούνται στα pushback

από τους υπαλλήλους της Ελληνικής Δημο-

     κρατίας:

"Σε αυτή τη θάλασσα οι Έλληνες πνίγουν μω-

     ρά μεταναστών

από φόβο, από μίσος, από ρατσισμό".

Και θα είναι αισχρότατη ντροπή για την Ελ-

    λάδα

ετούτοι οι στίχοι.

Είκοσι πέντε αποφθέγματα του Σουν Τσου

 

Ο Σουν Τσου (περίπου 544-496 π.Χ.) ήταν Κινέζος στρατηγός, ειδικός στη στρατιωτική στρατηγική, συγγραφέας και φιλόσοφος. Έζησε στο δεύτερο μισό της Δυναστείας Τζόου, στην «Περίοδο των Ανατολικών Τζόου» και συγκεκριμένα στο τέλος της «περιόδου Άνοιξης και Φθινοπώρου».

Το όνομα Σουν Τσου είναι τιμητικό επίθημα που σημαίνει Μάστερ Σουν, όπου το «Μάστερ» μπορεί να ερμηνευθεί ως «Δάσκαλος» ή «Κύριος». Το όνομά του το προσωπικό, δηλαδή της γέννησης, ήταν Σουν Γου (κιν: 孫武), και το ευγενικό, δηλαδή αυτό που απέκτησε μετά την ενηλικίωσή του, ήταν Τσανγκτσίν (κιν: 長卿).

Θεωρείται ο συγγραφέας της πραγματείας Η Τέχνη του Πολέμου, ένα σημαντικό έργο στρατιωτικής στρατηγικής που έχει επηρεάσει τόσο τη δυτική όσο και την ανατολική - ασιατική φιλοσοφία, καθώς και τη στρατιωτική σκέψη.

Προσποιήσου ότι είσαι κατώτερος και ενθάρρυνε την αλαζονεία του εχθρού.

Να φαίνεσαι αδύναμος όταν είσαι δυνατός και δυνατός όταν είσαι αδύναμος.

Η μεγαλύτερη τέχνη στον πόλεμο είναι να υποτάξεις τον εχθρό χωρίς μάχη.

Όταν περικυκλώνεις έναν εχθρό, άφηνέ του μια διέξοδο φυγής.

Θα νικήσει αυτός που ξέρει πότε να πολεμήσει και πότε να μην πολεμήσει.

Το να είσαι ανίκητος εξαρτάται από την άμυνα. Η πιθανότητα να νικήσεις εξαρτάται από την επίθεση.

Όλος ο πόλεμος βασίζεται στην παραπλάνηση.

Ο πολεμιστής είναι δυνατός, όταν αναγκάζει τον εχθρό να του απαντήσει. Είναι αδύναμος, όταν αυτός απαντά στον εχθρό.

Οι ευκαιρίες πολλαπλασιάζονται καθώς τις αρπάζουμε.

Πέντε ελαττώματα επικίνδυνα για έναν στρατηγό: Αν είναι παράτολμος, οι άντρες του θα σκοτωθούν. Αν είναι δειλός, ο στρατός του θα αιχμαλωτισθεί. Αν είναι οξύθυμος, θα αντιδρά από θυμό. Αν είναι υπερόπτης, μπορεί να εξαπατηθεί. Αν είναι δεμένος με τους άντρες του, θα διστάσει την κρίσιμη στιγμή.

Στρατηγική με τακτικούς ελιγμούς είναι ο πιο σίγουρος δρόμος για τη νίκη. Τακτικοί ελιγμοί χωρίς στρατηγική, είναι ο θόρυβος πριν την ήττα.

Αν είσαι μακριά από τον εχθρό σου, κάνε τον να πιστέψει ότι είσαι κοντά.

Οι αρχές της στρατηγικής είναι να ξέρεις το πεδίο μάχης, να ξέρεις τις δυνάμεις του αντιπάλου σου και να κάνεις κάτι που ο αντίπαλος σου δεν περιμένει.

Οι αρχαίοι πολεμιστές πρώτα έκαναν τους εαυτούς τους αόρατους. Μετά περίμεναν τη στιγμή που ο εχθρός ήταν ευάλωτος.

Φτιάξε μια χρυσή γέφυρα για να μπορέσει να περάσει ο εχθρός σου υποχωρώντας.

Όπως η ροή του νερού διαμορφώνεται από τη μορφολογία του εδάφους, έτσι και η ροή της νίκης διαμορφώνεται από τις ενέργειες του αντιπάλου.

Η επιβίωση εξαρτάται από τις δικές μας ενέργειες. Η ευκαιρία για θρίαμβο εξαρτάται από τις ενέργειες των άλλων.

Ένας επιδέξιος πολεμιστής κινεί τον αντίπαλό του. Δεν περιμένει ο αντίπαλός του να κινήσει αυτόν.

Μην καταλαμβάνεις μια θέση που είναι απομονωμένη και αποκομμένη από πόρους.

Καθώς οι φωνές δεν μπορούν να ακουσθούν στη μάχη, τύμπανα και τρομπέτες χρησιμοποιούνται. Και καθώς οι στρατιώτες δεν μπορούν να δουν καθαρά, σημαίες, φανταχτερές στολές και λάβαρα χρησιμοποιούνται.

Η ταχύτητα είναι η ουσία του πολέμου. Επωφεληθείτε από την έλλειψη ετοιμότητας του εχθρού. Κινηθείτε από απροσδόκητες διαδρομές και χτυπήστε τον στο σημείο που δεν έχει λάβει προφυλάξεις.

Αυτό που είναι ζωτικής σημασίας στον πόλεμο είναι η νίκη, όχι οι παρατεταμένες πολεμικές επιχειρήσεις.

Στο πόλεμο, η σωστή τακτική είναι να αποφεύγουμε αυτό που είναι δυνατό και να χτυπάμε αυτό που είναι αδύναμο.

Ο καλός στρατηγός στη μάχη επιδιώκει τη νίκη εκμεταλλευόμενος το στρατηγικό του πλεονέκτημα, και δεν την απαιτεί από τους στρατιώτες του.

Η τέχνη του πολέμου είναι ζωτικής σημασίας για ένα κράτος. Είναι θέμα ζωής και θανάτου, ένας δρόμος που οδηγεί είτε στην ασφάλεια είτε στην καταστροφή. Ως εκ τούτου, πρέπει να είναι αντικείμενο έρευνας που σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αγνοηθεί.

Ένα ποίημα - Αλέξανδρος Ίσαρης

 

"Θα επιστρέψω φωτεινός"

Έφτιαξα μια ζωή από πηλό

Που ράγισε στα χέρια μου

Λερώθηκε στα χέρια αλλωνών

Μέχρι που κομματιάστηκε

Ζωγράφισα τη μοναξιά

Με βλέμμα τρομαγμένο ταξίδεψα

Σε έρημα νησιά χωρίς φωνή.

Αγάπησα φαντάσματα που σύρθηκαν

Μαζί μου σε κρεβάτια ηδονικά

Κι έπειτα πέταξαν από κοντά μου κρώζοντας.

Αρρώστησα σε κάτασπρα δωμάτια

Κρατώντας το κορμί να μη σκορπίσει

Έκλαψα από πόνο κι από στέρηση.

Πύργους ονειρεμένους έχτισα

Μα η αρχιτεκτονική λειψή και χάλασαν

Στο δεύτερο σεισμό δεν άντεξαν

Κρίθηκαν κατεδαφιστέοι.

Με βλέμμα άτονο την παγωνιά προσμένω

Νοέμβριος και στο μυαλό μου βρέχει καλοκαίρια.

 

Μα είμαι σίγουρος πως κάποτε

Μέσα από του χωραφιού την πρωινή δροσιά

Μέσα από τη λίμνη την ακύμαντη θα βγω

Και θα επιστρέψω φωτεινός.

Αλέξανδρος Ίσαρης

(1941 - 2022)

Παρουσίαση της ποιητικής συλλογής του Θανάση Τριαρίδη στην Πρέβεζα – 23 Μαΐου

 

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Παρουσίαση ποιητικής συλλογής

«Και να σφυρίζουν του σκοτωμού τα τρένα του ναζισμού»

«Ποιήματα» 2022-2024

του Θανάση Τριαρίδη

23 Μαΐου 2025 | Ώρα έναρξης: 19:30

Βιβλιοπωλείο Καφέ Σιμούν, 21ης Οκτωβρίου 15, Πρέβεζα

Στο πλαίσιο του έργου Ορατό Παρελθόν – Visible Past Project, η Artifactory, σε συνεργασία με το βιβλιοπωλείο-καφέ Σιμούν, σας προσκαλεί στην παρουσίαση της νέας ποιητικής συλλογής του Θανάση Τριαρίδη «Και να σφυρίζουν του σκοτωμού τα τρένα του ναζισμού», με υπότιτλο «Ποιήματα» 2022-2024. Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί με την παρουσία του συγγραφέα σε ανοιχτό διάλογο με τον ποιητή Θωμά Ιωάννου.

Πρόκειται για ένα βιβλίο με 46 «ποιήματα» (εντός εισαγωγικών) – 46 κειμενικές χειρονομίες που συνεχίζουν την πνευματική προσπάθεια του συγγραφέα εδώ και τρεις δεκαετίες: Τη δημιουργία μιας νοητής κλωστής που να συνδέει τους ένοχους και χορτάτους ανθρώπους της Δύσης (ανάμεσά τους, φυσικά, και τον ίδιο) με τον τρόμο και την απελπισία των πεινασμένων της γης.

Ο Θανάσης Τριαρίδης γεννήθηκε το 1970 στη Θεσσαλονίκη. Είναι συγγραφέας, θεατρικός δημιουργός και ακτιβιστής. Έχει εκδώσει πάνω από 60 βιβλία (μυθιστορήματα, δοκίμια, ποιητικές συλλογές και παραμύθια), ενώ έχει γράψει 35 θεατρικά έργα, πολλά από τα οποία έχουν παρουσιαστεί στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Το έργο του έχει μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες και είναι προσβάσιμο ελεύθερα στην ιστοσελίδα του και στην Ανοιχτή Βιβλιοθήκη. Είναι ιδρυτής της Ανοιχτής Διαδικτυακής Ακαδημίας «Τα μελένια λεμόνια» και της Σχολής Πυροδότησης Θεατρικής Γραφής. Στο κέντρο της δημιουργικής και ακτιβιστικής του πορείας βρίσκεται διαχρονικά η υπεράσπιση των αποκλεισμένων και η ανάδειξη της πολιτικής και ηθικής ευθύνης του Δυτικού ανθρώπου.

Ο Θωμάς Ιωάννου, γεννημένος το 1979 στην Πρέβεζα, είναι ποιητής και γιατρός με ειδίκευση στη Νευρολογία. Ποιήματα και δοκίμιά του έχουν δημοσιευτεί σε λογοτεχνικά περιοδικά και εφημερίδες. Το 2011 κυκλοφόρησε η πρώτη του ποιητική συλλογή «Ιπποκράτους 15» (εκδ. Σαιξπηρικόν), για την οποία τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας Πρωτοεμφανιζόμενου Συγγραφέα (2012). Είναι μέλος της συντακτικής ομάδας του περιοδικού ποίησης Τα Ποιητικά.