Τα τελευταία χρόνια νιώθω πως έχω χάσει το ενδιαφέρον μου για τις εκδηλώσεις όπου παρουσιάζονται βιβλία. Οι λόγοι είναι αρκετοί αλλά αφενός δεν είναι του παρόντος αφετέρου γνωρίζω από την πείρα μου ότι ελάχιστοι τους συμμερίζονται. Αυτό που έχει σημασία, είναι ότι να που βρέθηκα σε μια παρουσίαση βιβλίου και όχι μόνο δεν μετάνιωσα που παραβρέθηκα αλλά έφυγα γεμάτος. Ήταν η παρουσίαση του βιβλίου Και νά, σφυρίζουν του σκοτωμού τα τρένα του ναζισμού "ΠΟΙΗΜΑΤΑ" 2022 - 2024 του Θανάση Τριαρίδη. (Gutenberg 2024)
Την ευθύνη για την εκδήλωση είχε η Artifactory , υπεύθυνη άλλωστε για πολλές και ενδιαφέρουσες εκδηλώσεις στην πόλη μας, και όχι μόνο, και φυσικά το Βιβλιοπωλείο Καφέ Σιμούν που μας φιλοξένησε για κοντά τρεις ώρες. Για το βιβλίο μίλησαν ο συγγραφέας καθώς και ο ποιητής και γιατρός Θωμάς Ιωάννου.
Σε ο,τι αφορά στα διαδικαστικά, παρακολουθήσαμε τους δύο ομιλητές να συνδιαλέγονται πάνω στο περιεχόμενο των "ποιημάτων" - δεν είναι τυχαία τα εισαγωγικά αλλά επιθυμία του Θανάση Τριαρίδη - αλλά και πάνω στην ποιητική τέχνη καθαυτή. Συγκεκριμένα, ο Τριαρίδης τόνισε επανειλημμένα πως στοχεύει σε έναν λόγο απαλλαγμένο από περιττά φτιασίδια. Αυτό που προσπαθεί να πετύχει, είναι μια σαφήνεια που θα επιτρέπει να είναι ξεκάθαρο το τι θέλει κάθε φορά να πει, έστω και το μήνυμα συχνά είναι δυσάρεστο.
Όπως ακούσαμε, στην ποίηση πολλές φορές παρατηρείται κατάχρηση στην πολυσημία πιθανόν λόγω αυτολογοκρισίας συνειδητής συνήθως. Από την άλλη η ίδια η ποιητική έκφραση είναι δύσκολο αν όχι αδύνατο να απογυμνωθεί από ειδοποιούντα χαρακτηριστικά. Το σίγουρο είναι ότι, όπως συμφώνησαν και οι δύο ομιλητές είναι αναγκαίο ο κάθε συγγραφέας να διακρίνεται από ειλικρίνεια, παρρησία και σε καμία περίπτωση από επιλεκτική ευαισθησία. Έχει χρέος να γράφει και να μιλά για κάθε καταπιεσμένο πλάσμα ακόμη και να δημιουργεί αντιπάθειες ένθεν κακείθεν - διόλου τυχαία το όνομα του Άρη Αλεξάνδρου αναφέρθηκε ως χαρακτηριστικό παράδειγμα.
Ο Θανάσης Τριαρίδης μού είναι γνωστός από δημοσιεύσεις του, οπότε είχα κατά κάποιον τρόπο του τι να περιμένω. Παρόλα αυτά εντυπωσιάστηκα από τον χειμαρρώδη λόγο του, την ευγένεια του την οποία δεν κάλυψε καθόλου κάποιες σε σημεία αδρές εκφράσεις του. Είδα έναν άνθρωπο παθιασμένο, γεμάτο αγάπη για κάθε πλάσμα, ζώο και άνθρωπο το πιο σκληρόκαρδο πλάσμα όπως έχει γραφτεί - ζήτω συγνώμη μιας και δεν κατόρθωσα να εντοπίσω τον ή την συγγραφέα.
Κάποιοι θα χρησιμοποιούσαν το κλισέ "αιρετικός" ώστε να χαρακτηρίσουν τον Θανάση Τριαρίδη. Αρνούμαι να το υιοθετήσω γιατί αιρετική είναι η μετριότητα, η άγνοια και η μισαλλοδοξία που μας περιβάλλει ασφυκτικά, όχι η ιστορική γνώση που οφείλεται σε ενδελεχή και κοπιαστική μελέτη. Χάρηκα που τον συνάντησα διά ζώσης. Ελπίζω να τον ξανασυναντήσω σύντομα.
ο Τοποτηρητής
*φωτογραφίες: Μαρία Παρασκευοπούλου
Ένα βιβλίο με 46 «ποιήματα» (εντός εισαγωγικών) – 46 κειμενικές χειρονομίες που συνεχίζουν την πνευματική προσπάθεια του συγγραφέα τους εδώ και τρεις δεκαετίες: Την δημιουργία μιας νοητής κλωστής που να συνδέει τους ένοχους και χορτάτους ανθρώπους της Δύσης (ανάμεσά τους. φυσικά, και ο ίδιος ο συγγραφέας) με τον τρόμο και την απελπισία των πεινασμένων της γης.
Έργο Εξωφύλλου
Νικόδημος Τριαρίδης
Κάποιος να γράψει επειγόντως
Γράφει ο Ευριπίδης στις Τρωάδες,
στον τρομερό τον θρήνο της Εκάβης,
για τον δολοφονημένο Αστυάνακτα
που οι Έλληνες τον γκρεμοτσάκισαν από τα
τείχη:
"Πάνω στον τάφο σου κάποιος ποιητής θα
γράψει:
Εδώ είναι ένα παιδάκι που οι Αργείοι το σκό-
τωσαν από φόβο.
Και θα είναι αισχρή ντροπή για την Ελλάδα
αυτό το επίγραμμα"
[Στο αρχαίο κείμενο οι στίχοι 1190-1191:
"Τον παίδα τονδ' έκτειναν Αργείοί ποτε
δείσαντες; αισχρόν τουπίγραμμά γ' Ελλάδι"]
Μα επιτέλους σήμερα, στο 2024,
κάποιος να γράψει επειγόντως
για τα μωρά που δολοφονούνται στα pushback
από τους υπαλλήλους της Ελληνικής Δημο-
κρατίας:
"Σε αυτή τη θάλασσα οι Έλληνες πνίγουν μω-
ρά μεταναστών
από φόβο, από μίσος, από ρατσισμό".
Και θα είναι αισχρότατη ντροπή για την Ελ-
λάδα
ετούτοι οι στίχοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου