1. Τις άπειρες ευχές που δέχτηκα και φέτος για την ονομαστική μου γιορτή. Αγάπη εις το διηνεκές.
2. Η καταπληκτική εμφάνιση των Πολωνών EABS στο φετινό 23ο Preveza Jazz Festival. Απίστευτα φρέσκος ήχος χαρμ'ανι από τζαζ, φανκ, χιπ χοπ νταμ και ελεκτρόνικα. Τιμητική αναφορά στους φιούζιον Αυστριακούς Purple Is The Colour.
3. Η ανεπανάληπτη εμφάνιση της Παρί Σεν Ζερμέν και η ανεπανάληπτη πεντάρα που έριξε στην τίμια μα κουρασμένη Ίντερ. Επίσης, το συγκινητικό κορεό των οπαδών της Παρί, φόρος τιμής στη μνήμη της μικρής Ζάνα της κόρης που ο Λουίς Ενρίκε, προπονητής της Παρί, έχασε στα εννιά της χρόνια από καρκίνο των οστών. Πριν δέκα χρόνια ο Λουίς Ενρίκε κατέκτησε το Τσάμπιονς Λιγκ με τη Μπαρτσελόνα και πανηγύρισε μαζί με την μικρή του Ζανα καρφώνοντας στο κέντρο του γηπέδου μια σημαία της Μπάρτσα. Ο χαμός της κορούλας του τον τσάκισε. Ωστόσο επανέκαμψε, επέστρεψε στην κορυφή και αφιέρωσε στη μνήμη της κόρης του, της οποίας το αρχικό γράμμα κουβαλά στο δέρμα του με τατουάζ.
4. Το βιβλίο που διαβάζω αυτό τον καιρό. "Ο Εντιμότατος Μαθητής" του Τζον Λε Καρέ. Κατασκοπευτικό αριστούργημα της δεκαετίας του 1970.
5. Η "Παρθενόπη" του Πάολο Σορεντίνο. Ταινία ερωτικό γράμμα στην Νάπολη. Θέλω να επισκεφτώ κάποια στιγμή τη Νάπολι.
και
6. Το τέταρτο σκουντέτο της Νάπολι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου