Οι Royal Arch είναι ένα πενταμελές post-punk συγκρότημα από την Αθήνα, αποτελούμενο από τους Ηλίας Μασρί (φωνητικά), Νίκο Κόκκινο (κιθάρα), Ηλία Κόκκινο (ντραμς), Ορέστη Λουκά (μπάσο) και Βασίλη Δούση (κιθάρα). Όπως οι ίδιοι δηλώνουν, σχηματίστηκαν το 2020, με σκοπό να δημιουργήσουν τον δικό τους ήχο και με τον υπερβολικά (;) φιλόδοξο στόχο να φέρουν τη νέα γενιά πίσω στη κιθαριστική μουσική. Οι ίδιοι είναι νέα παιδιά και όπως είναι αναμενόμενο ασχολούνται με θέματα που αφορούν κάθε νέο άνθρωπο, όπως οι σχέσεις, η αγάπη - αλίμονο αν ήταν διαφορετικά - καθώς και το τι σημαίνει να είσαι νέος τόσο γενικά όσο και, ιδίως, στην τρέχουσα πραγματικότητα. Εύκολα, λοιπόν, γίνεται αντιληπτό πως πρόκειται για σκεπτόμενα άτομα. Το ντεμπούτο τους κυκλοφόρησε, τιτλοφορείται "Love and Terror" και παραγωγή του έγινε από τον Άλεξ Μπόλπαση (Suono Studio), το mastering από τον Nick Townsend (Infrasonic Sound, LA, California), ενώ το artwork επιμελήθηκε ο Bewild Brother. Κυκλοφορεί ανεξάρτητα και διατίθεται ψηφιακά και σε δίσκο βινυλίου. Το άκουσα και ορίστε οι εντυπώσεις μου.
Υφολογικά κινείται στον χώρο του ανεξάρτητου και εναλλακτικού ροκ, κατά βάση στο υποείδος του shoegaze, που τόσο αγαπούν, καταπώς φαίνεται, τα νεαρά άτομα σήμερα όταν δεν προτιμούν το χιπ χοπ και άλλα παρόμοια είδη μουσικής. Τα παιξίματα της μπάντας είναι εξαιρετικά, για την ακρίβεια, δυσκολεύομαι να βρω ψεγάδι, πάντα μιλώντας ως ακροατής που δεν παίζει κάποιο όργανο, όχι ότι είναι απαραίτητο κάτι τέτοιο για να δικαιούται να έχει κάποιος ή κάποια άποψη, απλά το αναφέρω. Σαφώς και υπάρχουν ποστ πανκ αναφορές, ειδικά στις μπασογραμμές τόσο από την άποψη του πως δομούνται όσο και ως προς το παίξιμο αλλά και ως προς την μίξη, μιας και είναι σαφώς ευδιάκριτες για το αυτί. Επίσης, χαρακτηριστικό είναι το ότι τα φωνητικά δεν είναι μελωδικά. Αντίθετα, μοιάζουν με spoken word, στο στυλ των Fontaines D.C., των Idles κλπ. Γνωρίζω ότι πρόκειται για συνειδητή επιλογή των παιδιών, οπότε είναι απόλυτα σεβαστή ως καλλιτεχνική τοποθέτηση. Ωστόσο, οφείλω να πω, ότι αφενός έχω αρχίσει να νοσταλγώ τα μελωδικά φωνητικά, αφετέρου η επιλογή των Royal Arch σε κάποια τραγούδια λειτουργεί και το αποτέλεσμα είναι θαυμάσιο, ενώ σε κάποια τραγούδια, κατά την προσωπική μου γνώμη, δεν λειτουργεί τόσο. Κατά τη γνώμη μου πάντα, δεν φαίνεται να λειτουργεί σε τραγούδια όπως τα "Last teenage dream", "Coma" κλπ.
Από την άλλη, σε τραγούδια όπως τα "Root of your downfall", "Night after night", "Glittering light" και το "I could be God" που κλείνει τον δίσκο, το όλο πράγμα δένει απίστευτα και δείχνει ότι τα παιδιά γνωρίζουν απόλυτα τι κάνουν. Άλλωστε, για να είμαι τίμιος, ίσως να πρόκειται για δική μου παραξενιά, οπότε ενδεχομένως να μην έχει τόση σημασία η προτίμησή μου στα μελωδικά φωνητικά. Εξάλλου, θέλω να κάνω ειδική αναφορά στο εναρκτήριο "Root of your downfall". Είναι το αγαπημένο μου, για την ακρίβεια πρόκειται για απίστευτο ηχογράφημα και δεν του λείπει τίποτα. Ιδίως η φωνή έτσι όπως "φτύνει" τα λόγια βγάζει πολύ συναίσθημα και φανερώνει, όπως και άλλα κομμάτια του δίσκου, ότι η μπάντα αυτή έχει ψυχή, πέρα από ταλέντο, και θα συνεχίζει να δημιουργεί σπουδαία πράγματα.
Πρόκειται, λοιπόν, για πολύ καλό δίσκο, ενώ οι λάτρεις του shoegaze, δεν το συζητώ, θα τον αγαπήσουν.
ο Τοποτηρητής
Ακούστε το: https://distrokid.com/hyperfollow/royalarch/love--terror
Βρείτε τους Royal Arch: https://linktr.ee/royalarchband
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου