Sedes vacante... - Λίγα λόγια για την ταινία Κονκλάβιο

 

Ο θάνατος του Πάπα Φραγκίσκου Α' προκάλεσε μεγάλη αναστάτωση στην κοινή γνώμη καλώς ή κακώς. Στα παρελκόμενα της όλης φασαρίας και του ντόρου το φιλοθεάμον κοινό έπεσε με τα μούτρα να καταναλώσει περιεχόμενο - ας μην γελιόμαστε. Η ταινία "Κονκλάβιο" με τον αληθινά σπουδαίο ηθοποιό Ραλφ Φάινς γνώρισε εκ νέου μεγάλη δόξα μιας και η θεασιμότητα της σημείωσε αύξηση κατά 280% (!!!) την εβδομάδα που προηγήθηκε της κηδείας του τέως Ποντίφικα. Προφανώς το να επωφελούνται προϊόντα, όπως ένα βιβλίο ή μια ταινία που έχει θέμα σχετικό με την επικαιρότητα, δεν θα έπρεπε να προξενεί εντύπωση μιας και έχει συμβεί πολλές φορές κατά το παρελθόν. Έστω κι έτσι αυτή η μαζική καταναλωτική προτίμηση με εντυπωσίασε σε τέτοιο βαθμό ώστε να σκεφτώ " άραγε είναι ταινία της προκοπής"; Συνεπώς, τσίμπησα κι εγώ το τυράκι της ποπ κατανάλωσης.

Η ταινία είναι όντως πολύ όμορφη. Εικαστικά είναι έργο τέχνης υψηλής αισθητικής με πλάνα και σκηνοθεσία που μαντεύω ότι ο Γερμανός σκηνοθέτης Έντβαρντ Μπέργκερ διδάχτηκε πολλά από τον Στάνλεϊ Κιούμπρικ εποχής Μπάρι Λίντον. Οι ερμηνείες είναι εξαιρετικές ακόμα και εκείνες των μικρότερων ρόλων, μικρότερων σε έκταση αλλά σημαντικών για την εξέλιξη της πλοκής.

Ένα αρνητικό σχόλιο που θα μπορούσε να ειπωθεί, είναι το γεγονός ότι από την ταινία λείπουν οι εξάρσεις, κάτι που στερεί τον θεατή από το ευεργέτημα της συγκίνησης. Επίσης, μπορεί να καταλογιστεί στην ταινία η ύπαρξη σεναριακών αλμάτων. Να σημειωθεί πως η ταινία βασίζεται στο βιβλίο του Ρόμπερτ Χάρις με το ίδιο όνομα. Αντιλαμβάνομαι πως λόγω ξεχωριστών μεθοδολογικών συμβάσεων ανάμεσα στη λογοτεχνία και στην τέχνη του κινηματογράφου κάποια πράγματα που λειτουργούν στη μεν, ενδέχεται να μη λειτουργούν στη δε. Επομένως ίσως να πρέπει να θεωρούνται αναμενόμενα νοηματικά άλματα η κενά, εντούτοις η ταινία είναι που κρίνεται οπότε κάθε ένσταση πρέπει να διατυπώνεται.

Σε αυτό το σημείο ανοίγω μια παρένθεση. Συνειδητά απέφυγα να αναφερθώ στην υπόθεση της ταινίας θεωρώντας ότι λόγω της όλης φιλολογίας που αναπτύχθηκε παντού γύρω από το παπικό αξίωμα, όλοι και όλες θα γνωρίζουν ήδη περί τίνος πρόκειται. Παρά ταύτα, τώρα που το ξανασκέφτηκα, ως συντάκτης κριτικού σημειώματος πάνω στην ταινία, είμαι υποχρεωμένος να αναφερθώ στην υπόθεση με συντομία. Εξαιτίας του αιφνίδιου θανάτου του Πάπα, ο Καρδινάλιος Τόμας Λόρενς ως Κοσμήτορας του Κολεγίου των Καρδιναλίων οργανώνει το Κονκλάβιο, δηλαδή το όργανο που θα εκλέξει τον νέο προκαθήμενο της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας. Το πρόβλημα είναι ότι διαπιστώνει μυστικά που ενοχοποιούν τους επικρατέστερους υποψηφίους. Προσπαθεί, λοιπόν, να βρει την αλήθεια, διασφαλίζοντας παράλληλα ότι ο εκλεκτός που θα προκύψει θα είναι ο κατάλληλος για το παπικό αξίωμα.

Στην ουσία πρόκειται για ένα πολιτικό θρίλερ, με ένοχα μυστικά και ίντριγκες. Μου κράτησε το ενδιαφέρον αμείωτο σε όλη τη διάρκεια των σχεδόν δύο όρων, έστω και με τα υπάρχοντα κενά στην ιστορία. Το μοντάζ δίνει έναν ήρεμο ρυθμό και πολύ καλά κάνει γιατί η ταινία είναι γεμάτη με πανέμορφα πλάνα που θυμίζουν πίνακες ζωγραφικής. Ακόμη ο υπεύθυνος για την φωτογραφία παίζει πολύ όμορφα με το κόκκινο χρώμα της ενδυμασίας των Καρδιναλίων. Με λίγα λόγια το Κονκλάβιο του Έντβαρντ Μπέργκερ δεν θα σας αλλάξει τη ζωή αλλά θα σας γεμίσει εικόνες που θα κουβαλάτε για καιρό.

ο Τοποτηρητής