Ο τίτλος παραπέμπει συνειρμικά στις φράσεις "Ανεπίδοτη επιστολή" ή "Ανοιχτοί λογαριασμοί". Με την έκδοση και κυκλοφορία της νέας ποιητικής συλλογής του Θωμά Ιωάννου, η "επιστολή επιδόθηκε". Διαβάζοντας τα ποιήματα, ο αναγνώστης και η αναγνώστρια αντιλαμβάνονται πως ο Πρεβεζάνος ποιητής επιχειρεί να κλείσει λογαριασμούς. Λογαριασμούς με τα πάτρια εδάφη, με τους προπάτορες ποιητές του νεοελληνικού κανόνα, ειδικά αν έχουν σημαδευτεί με τις τοπικές μας συντεταγμένες, όντες δεμένοι άρρηκτα (Κώστας Καρυωτάκης - Πρέβεζα). Αλλά οπωσδήποτε ορθώνοντας ανάστημα προτείνοντας εναλλακτικές θεωρήσεις από τις καθιερωμένες, με χαρακτηριστικό παράδειγμα το "Πλην Λακεδαιμονίων", μια πληρωμένη απάντηση στο σχετικό ποίημα του Κωνσταντίνου Π. Καβάφη. Στο βιβλίο συναντάμε περήφανα μονήρεις στοχαστές να διαβαίνουν κακόφημους δρόμους σε άγρα τροφής παντός είδους. Επίσης, σημαντικό είναι το πλήθος των διακειμενικών αναφορών, κάτι απόλυτα θεμιτό, καθώς όλοι και όλες οι δημιουργοί, είτε συνειδητά είτε αλλιώς, παλεύουν με τους παλαιότερους ομότεχνους. Πώς αλλιώς, αφού με το καθιερωμένο οφείλεις να αναμετρηθείς ώστε να μπορέσει να ακουστεί η φωνή σου. "Και εμείς;" θα ρωτήσουν οι αναγνώστες "τι ρόλο παίζουμε";. Ευτυχώς, δεν είναι αναγκαία η προηγούμενη γνώση άλλων γραπτών, τα ποιήματα στέκουν ως έχουν μια χαρά, δίχως να χρειάζονται επεξηγήσεις. Επομένως οι αναγνώστες και οι αναγνώστριες έχουν να αναμετρηθούν μονάχα με τις λέξεις. Ένας αγώνας από τον οποίο προκύπτουν νικητές εκατέρωθεν.
ο Τοποτηρητής
ΜΕΓΑ ΤΟ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΗΣ ΚΡΑΤΟΣ
Μας άφησαν στη θάλασσα
Με κουβαδάκια πλαστικά
Να χτίζουμε στην άμμο
Μάθημα πρώτο της ζωής
Που αλμυρά το πλήρωσα
Κι ο ήλιος που ήταν αδερφός
Με έκαψε ολόκληρο
Τις στάχτες μου στο πέλαγος σκορπώντας
Πρίμα να πάω στα κομμάτια
Μα όσο έχει άμμο η κλεψύδρα μου
Θ’ αφήσω τούτη την ακτή
Να ανοιχτώ χεριά χεριά
Με κύματα κι ανέμους να τα βάλω
Έστω κι αν πάω αύτανδρος
Μα άνανδρος μη ζήσω
Αντί σωσίβιο να ψάχνω να πιαστώ
Σε μια σταλιά στεριάς προτού πνιγώ
Χίλιες φορές μια τρύπα στο νερό
Να κάνω
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου