Ο Ρόρυ Γκάλαχερ γεννήθηκε το 1948 στο Μπολισάνον της Ιρλανδικής Δημοκρατίας και μεγάλωσε στο Κορκ με την μητέρα του και τον αδερφό του Ντοναλ, με τον οποία ήταν πολύ δεμένος καθ' όλη τη διάρκεια της σύντομης, δυστυχώς, ζωής του. Μάλιστα ο Ντόναλ υπήρξε ο μάνατζέρ του.
Τα πρώτα του μουσικά ερεθίσματα ο Ρόρυ τα δέχτηκε ακούγοντας τις μουσικές εκπομπές από το Ράδιο Λουξεμβούργο, το BBC και από τον ραδιοφωνικό σταθμό των Αμερικανικών Ενόπλων Δυνάμεων. (Και στην Ελλάδα, χάρη στις εκπομπές του ρ/σ του Αμερικανικού Στόλου πολλά παιδιά έμαθαν να ακούν μπλουζ και ροκ'ν'ρολ). Μεγάλη επιρροή άσκησε πάνω του ο Λόνι Ντόνεγκαν, σκιφλ μουσικός που διασκεύαζε μπλουζ και ροκ'ν'ρολ επιτυχίες από τις ΗΠΑ, επηρεάζοντας όχι μόνο τον μικρό Ρόρυ αλλά και πολλούς Βρετανούς ρόκερς. Αγάπησε το ροκ'ν'ρολ με τα τραγούδια των Μπάντι Χόλι, Έντι Κόχραν και, φυσικά, Τσακ Μπέρι. Αλλά η μεγάλη του και πιο καθοριστική αγάπη υπήρξαν τα μπλουζ και θεωρούσε μεγαλύτερο όλων τον Μάντι Γουότερς. Μάλιστα, είχε να το λέει πόσο καταπληκτικός ήταν και σαν άνθρωπος ο Μ. Γουότερς όταν έπαιξε μαζί του σε κάποιο λάιβ στα τέλη των 60ς.
Ενδιαφέρον έχει το πώς έμαθε να παίζει κιθάρα. Παρατηρούσε με πολύ μεγάλη προσοχή τις φωτογραφίες στα περιοδικά της εποχής, και κοιτούσε πώς τοποθετούσαν τα δάχτυλά τους οι εικονιζόμενοι κιθαρίστες πάνω στις χορδές. Από μικρή ηλικία έπαιζε σε μπάντες διασκευών με άλλα παιδιά. Βγάζαν κανονικό μεροκάματα παίζοντας κάθε νύχτα σε χορούς, γάμους κλπ. Έτσι κατόρθωσε να ξεχρεώσει την ηλεκτρική του κιθάρα που τον συνόδευσε μέχρι το τέλος.
Ο Ρόρυ γνώρισε νωρίς μεγάλη επιτυχία ως κιθαρίστας και τραγουδιστής του πάουερ τρίο Taste. Το τρίο αυτό παρά την μεγάλη και διεθνή ανταπόκριση του κοινού διαλύθηκε σύντομα λόγω προσωπικών προστριβών που, μάλλον, οφείλονταν σε παρεξηγήσεις μεταξύ των μελών και σε κακοδιαχείριση από τον μάνατζέρ τους. Ως αποτέλεσμα, ο Ρόρυ δεν εισέπραξε ποτέ τίποτα από τις πωλήσεις των δίσκων των Taste (που δεν ήταν ασήμαντες). Το κυριότερο, δεν εμπιστευόταν κανέναν τρίτο, αναθέτοντας τα καθήκοντα του μάνατζερ στον αδερφό του Ντόναλ.
Το 1970 τον πρώτο του δίσκο ως σόλο καλλιτέχνης με τίτλο απλά το όνομά του. Παρά το ότι είχε υπογράψει συμβόλαιο με την Polydor για έξι άλμπουμς, έπρεπε να δανειστεί χρήματα από τη μητέρα του ώστε να κατορθώσει να ηχογραφήσει τα τραγούδια του πρώτου δίσκου του. (Αυτό λέει πολλά για τον ρόλο των δισκογραφικών εταιριών γενικότερα, οπότε ας μην λυπόμαστε που η λεγόμενη μουσική βιομηχανία κατέρρευσε κάποια στιγμή). Οι δισκοκριτικοί επαίνεσαν τον δίσκο, το κοινό ανταποκρίθηκε θερμά ενώ οι ζωντανές εμφανίσεις του Ρόρυ με την προσωπική του μπάντα τον απογείωσαν. Γενικά, τον έχουν αποκαλέσει τον "Πιο Σκληρά Εργαζόμενο" ροκ κιθαρίστα. Κάθε βράδυ έπαιζε κάπου, ενώ έχουν καταγραφεί πάνω από 2.000 συναυλίες στην καριέρα του. Επηρέασε πολλούς νέους κιθαρίστες, όπως τους: Σλας (Guns'n'Roses), Τζόνι Μαρ (The Smiths), The Edge (U2), Μπράιαν Μέι (Queen), Γκλεν Λίπτον (Judas Priest), Γκάρι Μουρ και Τζο Μποναμάσα.
Όλοι όσοι τον είχαν συναναστραφεί έκαναν λόγο για έναν κάπως ντροπαλό, πολύ ευγενικό και γενναιόδωρο άνθρωπο που νοιαζόταν για τους άλλους ειλικρινά. Του άρεσε να διαβάζει αστυνομικά μυθιστορήματα με αγαπημένους συγγραφείς την Πατρίσια Χάισμιθ, τον Ντάσιελ Χάμετ και τον Ρέιμοντ Τσάντλερ. Επίσης, αγαπούσε την ζωγραφική. Πέρα από διάφορες σχέσεις με σύντομη διάρκεια δεν είχε, στην ουσία, προσωπική ζωή. Ζούσε για να παίζει την κιθάρα του ζωντανά. Σε καιρούς απραξίας αντιμετώπιζε κατάθλιψη και έντονο στρες. Αυτό σε συνδυασμό με την ολοένα αυξανόμενη πίεση που δεχόταν από τις δισκογραφικές για συνεχείς επιτυχίες, τον έφτασαν στην ανάγκη να ζητάει βοήθεια σε ψυχοφάρμακα. Το πρόβλημα ήταν ότι αυτά που του έγραφαν ήταν κακής ποιότητας με αποτέλεσμα να πάθει μεγάλη ζημιά στο συκώτι του. Ο αδερφός του ο Ντόναλ, τον έπεισε να μπει στο νοσοκομίο όπου κρίθηκε αναγκαία η μεταμόσχευση ήπατος. Η εγχείρηση πήγε καλά. Ωστόσο, ο Ρόρυ κόλλησε σταφυλόκοκκο. Έπεσε σε κώμα και εξέπνευσε στις 14 Ιουνίου 1995. Στην κηδεία του, στην πόλη του Κορκ παρέστησαν πολλοί μουσικοί, ανάμεσά τους ο Ετζ και ο Άνταμ Κλέιτον των U2, οι Dubliners, οι Clannad και ο Γκάρι Μουρ μεταξύ άλλων.
Στην Ιρλανδία λέγαν κάποτε "Πρώτα ήρθε ο Ιησούς και μετά ήρθε ο Ρόρυ". Εχει βγει γραμματόσημο με το πρόσωπό του, καθώς και νόμισμα. Έχουν ανεγερθεί αγάλματα με τη μορφή του στο Μπλισάνον, όπου γεννήθηκε, στο Κορκ καθώς και στο Μπέλφαστ έξω από την αίθουσα Ulster Hall, μιας και ήταν από τους ελάχιστους μουσικούς που δεν φοβήθηκε αλλά έπαιξε στο Μπέλφαστ τον καιρό Των Ταραχών ανάμεσα στον IRA και τον Βρετανικό Στρατό. Ειδικά αυτή του η στάση του εξασφάλισε την αφοσίωση πολλών παιδιών και τον κατέστησε πρότυπο για πολλούς νέους Ιρλανδούς μουσικούς.
Για πάντα στις καρδιές μας!
ο Τοποτηρητής
Επιλεγμένη δισκογραφία:
"Deuce" 1970
"Tatoo" 1973
"Irish Tour '74" 1974 (Live album)
"Calling Card" 1976
"Photo Finish" 1978
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου