Εννέα αποφθέγματα του Αντρέι Ταρκόβσκι

 

Ο Αντρέι Αρσένιεβιτς Ταρκόφσκι ή Ταρκόβσκι (ρωσικά: Андре́й Арсе́ньевич Тарко́вский‎‎, 4 Απριλίου 1932 – 29 Δεκεμβρίου 1986) ήταν Ρώσος σκηνοθέτης και σεναριογράφος. Ανήκει στους κορυφαίους εκπροσώπους του ρωσικού κινηματογράφου και συγκαταλέγεται (τόσο από το κοινό όσο και από τους κριτικούς) στους σπουδαιότερους σκηνοθέτες του παγκόσμιου κινηματογράφου. Γεννημένος το 1932 στο χωριό Ζαβράγιε, ήταν γιος του σημαντικού ποιητή Αρσένυ Ταρκόφσκι. Το έργο του Ταρκόφσκι χαρακτηρίζεται από έντονα προσωπικά και μεταφυσικά στοιχεία, με επιρροές από τη λογοτεχνία και τη ζωγραφική. Αργοί ρυθμοί, εικόνες εξαιρετικής αισθητικής και σταθερά απόμακρα και μακράς διάρκειας πλάνα είναι μερικά από τα κύρια χαρακτηριστικά των ταινιών του. Σταδιακά ανέπτυξε μία προσωπική θεωρία γύρω από τον κινηματογράφο, που αποκαλείται συχνά και ως γλυπτική του χρόνου. Σύμφωνα με αυτή, ο Ταρκόφσκι πίστευε πως ένας από τους κύριους στόχους του κινηματογράφου ήταν η καταγραφή της αληθινής ανθρώπινης εμπειρίας του χρόνου. Οι ταινίες του χαρακτηρίζονται συχνά για την έλλειψη γραμμικής αφήγησης, υιοθετώντας ποιητικούς συνειρμούς και «ονειρική λογική».

Ένα βιβλίο διαβασμένο από χίλιους διαφορετικούς ανθρώπους είναι χίλια διαφορετικά βιβλία.

Για μένα, οι πιο ενδιαφέροντες χαρακτήρες είναι εξωτερικά στατικοί, αλλά εσωτερικά φορτισμένοι με ένα ξέφρενο πάθος.

Είναι φανερό πως η τέχνη δεν μπορεί να διδάξει τίποτε σε κανέναν, αφού εδώ και 4000 χρόνια η ανθρωπότητα δεν έχει μάθει τίποτα.

Υπάρχουν πιο σημαντικά πράγματα από την ευτυχία.

(από τη «Νοσταλγία»)

Ο άνθρωπος, από τον Διαφωτισμό, έχει ασχοληθεί με πράγματα που θα έπρεπε να είχε αγνοήσει.

Φυσικά και η ζωή δεν έχει νόημα. Αν είχε, ο άνθρωπος δεν θα ήταν ελεύθερος.

Ο θάνατος της παιδικής ηλικίας είναι η αρχή της ποίησης.

Η ταινία Stalker είναι πιο αργή και βαρετή στην αρχή, έτσι ώστε οι θεατές που μπήκαν σε λάθος κινηματογράφο να έχουν χρόνο να φύγουν πριν ξεκινήσει η κυρίως δράση.

Ποτέ δεν ξέρουμε πότε θα πεθάνουμε και γι’ αυτό ανά πάσα στιγμή είμαστε αθάνατοι.

(από την ταινία «Σολάρις», 1972)