Χθες Σάββατο 9 του μηνός μαζευτήκαμε στο Ρωμαϊκό Ωδείο Νικόπολης. Αφορμή στάθηκε ο καθιερωμένος εορτασμός, κατά κάποιον τρόπο, της αυγουστιάτικης πανσελήνου σε αρχαιολογικούς χώρους και μουσεία υπό την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού. Φοβόμουν πως δεν θα κατάφερνα να παραστώ, καθώς δεν οδηγώ. Χάρη στην καλή φίλη κυρία Νένη που προσφέρθηκε να με πάρει με το αμάξι της, τελικά τα κατάφερα. Της χρωστώ ευγνωμοσύνη γι' αυτό και για πολλά άλλα που δεν είναι του παρόντος. Χρωστώ, όμως, ευγνωμοσύνη και στους συντελεστές και τους αρμόδιους για την πραγματοποίηση της παράστασης που παρακολουθήσαμε η οποία είχε τίτλο "Λαβύρινθος (η ιστορία σου)".
Αφού μας καλωσόρισε, η προϊσταμένη της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας Πρέβεζας έφορος κ. Ανθή Αγγέλη, μας κατατόπισε σχετικά με το τι επρόκειτο να παρακολουθήσουμε. Λαβύρινθος σημαίνει "τόπος με τον διπλό πέλεκυ" μας ενημέρωσε η κ. Αγγέλη. Από τα χρόνια των σπουδών μου τυχαίνει να γνωρίζω πως ο διπλός πέλεκυς αποτελούσε σύμβολο, από ό,τι φαίνεται, με ιδιαίτερη σημασία για τον μινωικό πολιτισμό. Στην πορεία, απέκτησε το νόημα που λίγο πολύ όλοι ξέρουμε. Άλλωστε στον μύθο του Θησέα, γνωρίζουμε πως λαβύρινθος λεγόταν το κτίσμα που έκτισε ο μυθικός αρχιτέκτονας και εφευρέτης Δαίδαλος στο οποίο ζούσε ο Μινώταυρος και όποιος έμπαινε, χανόταν στους ατέλειωτους διαδρόμους του μέχρι να τον ή την κατασπαράξει το μυθικό πλάσμα.
Παρακολουθήσαμε, λοιπόν, μια μουσικοχορευτική παράσταση που ως κεντρικό θέμα είχε τυπικά τον μύθο του Θησέα, αλλά στην πραγματικότητα, όπως μας έχει πληροφορήσει το Δελτίο Τύπου και, φυσικά, η εισαγωγική ομιλία της εφόρου, ήταν μια προσπάθεια να βρεθούν οι ομοιότητες, τα κοινά σημεία, το νήμα - ο μίτος της Αριάδνης - που συνδέει την έννοια του λαβύρινθου, τις αναπαραστάσεις στα αγγεία που έχουν σωθεί από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα για τους κυκλωτικούς χορούς από τα αρχαία χρόνια μέχρι τη σημερινή εποχή όπου άνθρωποι νέοι και μεγαλύτεροι, επιδιώκουν να μαθαίνουν παραδοσιακούς ορούς. Άνθρωποι που σύμφωνα με τις μαρτυρίες τους όταν εκτελούν αυτούς τους χορούς, νιώθουν μια σύνδεση με κάτι παλιό, φυσικό, ίσως και αρχέγονο.
Δεν έχω τις απαιτούμενες γνώσεις πάνω στην ορχηστρική τέχνη. Επομένως, αδυνατώ να κρίνω αφενός τις σύγχρονες χορογραφίες αφετέρου τη διδασκαλία και την εκτέλεση των παραδοσιακών χορών. Ξέρω, πάντως, ότι το θέαμα ήταν απολαυστικό σε κάθε τμήμα της παράστασης. Η επίσης καλή φίλη Βιργινία, της οποίας την άποψη εκτιμώ σε πολλά θέματα, άρα και στην τέχνη του χορού, φάνηκε πολύ ευχαριστημένη αν όχι και ενθουσιασμένη, κάτι που φάνηκε να ισχύει γενικά στο κοινό, κρίνοντας από το θερμό χειροκρότημα. Να πούμε ότι οι παραδοσιακοί χοροί εκτελέστηκαν με τη συνοδεία μουσικών επί σκηνής - νταούλι και γκάιντα/ζουρνάς. Παρουσιάστηκαν οι εξής χοροί: Ανωγειανός από την Κρήτη, χορός από την Αλεξάνδρεια Ημαθίας κοντά στην Βέροια, Χορός των Μαντηλιών από την Καππαδοκία - με μουσική υπόκρουση το "Alpha" του Βαγγέλη Παπαθανασίου, ευφυέστατη έμπνευση! - , χοροί από τη Μακεδονία και χοροί από τη Θράκη και την Ανατολική Ρωμυλία. Τέλος, συγκλονιστική η χορευτική ερμηνεία πάνω στη "Μαύρη Θάλασσα" από το "Βρώμικο Ψωμί" του Διονύση Σαββόπουλου.
Πραγματικά χαίρομαι που είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω την παράσταση "Λαβύρινθος" από την ανεξάρτητη καλλιτεχνική ομάδα Διαρκής Αναζήτηση σε σκηνοθεσία και διδασκαλία παραδοσιακών χορών Νίκου Σταματέλου και σε χορογραφίες σύγχρονου χορού Ευρυδίκης Μεσσήνη. Ήταν από εκείνες της εμπειρίες που μου θυμίζουν ότι εξακολουθεί και υπάρχει ομορφιά στη ζωή. Για ακόμη μια φορά ένα μεγάλο ευχαριστώ. Αγάπη και Σεβασμός.
ο Τοποτηρητής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου