Χθες με αφορμή συμβάν που έλαβε χώρα στην πόλη μας, δημοσιεύτηκε στο φέισμπουκ ανακοίνωση κόλαφος για συγκεκριμένη μερίδα από συμπολίτες μας, ότι τάχα άσκησαν βία σε τουρίστες συγκεκριμένης εθνικότητας, ότι οι τουρίστες αυτοί τάχα κινδύνευσαν και ότι τέτοια συμβάντα βλάπτουν την τουριστική ζωή της πόλης μας. Γράφω τη λέξη "τάχα" διότι οι πηγές μου μου απέδειξαν πως η συγκεκριμένη εξιστόρηση δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα. Δεν πρέπει να θεωρείται τυχαίο το γεγονός πως η συγκεκριμένη ανάρτηση διαγράφηκε μέσα σε λίγες μονάχα ώρες. Πάντως το συγκεκριμένο άτομο επανήλθε με νέα δημοσίευση που παρουσιάζει μία μονόπλευρη θεώρηση των πραγμάτων. Ειλικρινά, το πρόβλημά δεν εντοπίζεται στις απόψεις του συγκεκριμένου ατόμου και αυτός είναι ο λόγος που δεν το ονοματίζω ούτε δίνω άλλες λεπτομέρειες για το αρχικό συμβάν. Άλλο είναι το πρόβλημα.
Η πόλη μας είναι μικρή. Είκοσι χιλιάδες ψυχές, τριάντα χιλιάδες μαζί με τον καλλικρατικό δήμο. Λίγο πολύ όλοι και όλες γνωριζόμαστε, τι μέρος του λόγου είμαστε, τι καπνό φουμάρουμε, τι πεποιθήσεις έχουμε, ακόμα και ποια ομάδα υποστηρίζει ο καθένας και οι καθεμιά. Το να επιτίθεται ο ένας στον άλλο, δεν βλέπω τι καλό μπορεί να κάνει. "Ναι, αλλά οι άλλοι βλάπτουν τον τουρισμό" θα πει κάποιος. Ας είμαστε σοβαροί, ο τουρισμός στην πόλη μας βλάπτεται - αν βλάπτεται - από λειτουργικές ελλείψεις που θίγουν όχι μόνο τους τουρίστες αλλά και τους ίδιους τους ντόπιους. Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μου. Όπως έγραψα πιο πάνω όλοι γνωριζόμαστε. Επίσης, όλοι συναντιόμαστε καθημερινά. Τέλος, δεν ξέρουμε πότε θα βρεθεί ο ένας στην ανάγκη του άλλου, κάτι που σε μια τόσο μικρή πόλη παίζει με εξαιρετικά χαμηλή απόδοση ρίσκου ώστε να νομίζει κανείς ότι "μπα, σιγά μη βρεθώ στην ανάγκη του".
Ας συνέλθουμε όλοι - γιατί και η, ας την πούμε, "συντηρητική" πλευρά υποπίπτει σε σοβαρά σφάλματα αλλά και η, ας την πούμε, "προοδευτική" πλευρά υποπίπτει σε εξίσου σοβαρά σφάλματα. Ακόμα και την εποχή που υπήρχαν "πράσινα" και "μπλε" καφενεία, πέρα από καζούρες και άλλα τέτοια, δεν έβλεπα να υπάρχει πρόθεση να βλάψει ο ένας τον άλλο. Αντάλλασσαν καλημέρες και μοιράζονταν και ένα ποτήρι κρασί. Τώρα, δηλαδή, τι θέλουμε; Να γυρίσουμε σε εμφυλιοπολεμικές καταστάσεις; Κάπου ώπα.
ο Τοποτηρητής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου