Βρισκόμαστε στα μέσα της δεκαετίας του '70, η Ελλάδα διανύει τα πρώτα έτη της μεταπολίτευσης . Στο τιμόνι της χώρας η καραμανλική Δεξιά, (μιας και δεν έχει ακόμη ανατείλει ο πράσινος ήλιος), αλλά ταυτόχρονα η Αριστερά έχει κερδίσει μεγάλο τμήμα της νεολαίας. Ειδικά στο κομμάτι του πολιτισμού, υπάρχει έντονη πολιτικοποίηση (νωπές οι μνήμες από το Πολυτεχνείο και την Κύπρο), τόσο όσον αφορά στο κινηματογράφο, όσο και στη μουσική. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, υπήρχαν και περιπτώσεις που κοιτούσαν περισσότερο προς την Δύση, στοχεύοντας σε μια διεθνή καριέρα και αναγνώριση, και λιγότερο στο εγχώριο κοινό.
Ο Ερρίκος Ανδρέου υπήρξε ένας σκηνοθέτης που κινούνταν στο χώρο του εμπορικού – mainstream κινηματογράφου για τις μάζες, ήδη από τη δεκαετία του ΄60, με ταινίες του που κέρδισαν βραβεία σε φεστιβάλ σε Ελλάδα (Θεσσαλονίκη), αλλά και στο εξωτερικό. Με το “Αγκίστρι” του 1976, μπαίνει στα χωράφια ενός ερωτικού θρίλερ με φόντο το Αιγαίο και ένα δυνατό, διεθνές καστ στους πρωταγωνιστικούς ρόλους.
Αν όμως η ταινία αυτή έχει μείνει κλασσική, θεωρείται αυτό που λέμε στην κινηματογραφική ορολογία “ cult”, για τις σκηνές δράσεις με φόντο το Aιγαίο Πέλαγος, και κάποιες τολμηρές ερωτικές σκηνές, αυτό που πραγματικά που την χαρακτηρίζει είναι το soundtrack του χαρισματικού συνθέτη, Γιώργου Χατζηνάσιου.
Με προϋπηρεσία στη μουσική για σειρές και ταινίες, ο Χατζηνάσιος με το Αγκίστρι παραδίδει ένα υπόδειγμα ορχηστρικής, library μουσικής για την ταινία του Ανδρέου. Με επιρροή από soul/funk των '70s, από τα soundtrack των ταινιών του Μορρικόνε και των Blaxploitation movies που έκαναν θραύση εκείνη την περίοδο στην Αμερική, φτιάχνει την ιδανική μουσική υπόκρουση για νοητά ταξίδια στo ελληνικό καλοκαίρι. Πατώντας πάνω στο βασικό theme, με πολλές παραλλαγές, και διαφορετικό tempo και ενορχηστρώσεις, φτιάχνει ένα μουσικό σύνολο που ρουφιέται από την αρχή ως το τέλος, σαν γλυκόπιοτο κοκτέιλ με μαρτίνι και ελιά.
Γιάννης Περδίκης
*η μουσική της ταινίας: https://www.youtube.com/watch?v=FnS_IatrCu4
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου