Κι ας γίνουν ό,τι θέλουν μετά
Συμβαίνει συχνά με τους πεινασμένους
να μην ονειρεύονται έναν κόσμο χωρίς πείνα,
παρά να ονειρεύονται το πώς να χορτάσουν αυτοί
πάνω στην πλάτη άλλων πεινασμένων.
Συμβαίνει συχνά
με τους δούλους που επαναστατούν,
με τους μετανάστες που σκυλοπνίγονται,
με τους μαύρους που τους χτυπάνε οι αστυνομικοί,
να μην ονειρεύονται μια κοινωνία ελεύθερη,
παρά να ονειρεύονται να γίνουνε στρατιώτες
και συνοριοφύλακες και αστυνομικοί,
που θα σκλαβώσουν τους υπόλοιπους δούλους
που θα πνίξουν τους επόμενους δούλους
που θα πνίξουν τους επόμενους μετανάστες
που θα τσακίσουν τους επόμενους μαύρους.
Συμβαίνει συχνά
με τις γυναίκες που τρώνε ξύλο
να μην ονειρεύονται γιους που σέβονται τις γυναίκες,
παρά να ονειρεύονται έναν γιο
που θα δέρνει τις γυναίκες σαν τον πατέρα του.
Συμβαίνει συχνά με όσους πολεμούν την εξουσία,
κατά βάθος να προσδοκούν να γίνουν οι ίδιοι εξουσία
και να καθίσουν πάνω σε λεφτά,
να φάνε από ακριβά τραπέζια,
να βάλουνε πουλημένες υπογραφές.
Βλέπεις ο άνθρωπος είναι μαλακός, ένα δεμάτι χόρτο,
όπως είπε και κάποιος.
Κι όλο αυτό είναι φυσικά πικρό,
ίσως το πιο πικρό που υπάρχει,
ωστόσο εμείς, σήμερα, εδώ και τώρα,
πρέπει να είμαστε
με τους πεινασμένους, τους μετανάστες,
με τους μαύρους, τους δούλους,
με τις γυναίκες,
με τους αδικημένος,
κι ας γίνουν ό,τι θέλουνε μετά,
κι ας είναι ο άνθρωπος μαλακός, ένα δεμάτι χόρτο.
Θανάσης Τριαρίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου